Λίγο μετά την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου από τη Βουλή των Ελλήνων, είπα να καταγράψω κάποιες σκόρπιες σκέψεις για το παρόν και το μέλλον της Ελλάδας και των Ελλήνων και να προσπαθήσω να τις βάλω σε μια τάξη.
Χωρίς αμφιβολία είμαστε όλοι σήμερα, κράτος και πολίτες, σε ένα μακρύ και σκοτεινό τούνελ. Η Κυβέρνηση της χώρας δείχνει να μην έχει μακροπρόθεσμο στρατηγικό πλάνο βάσει του οποίου θα μπορέσουμε κάποια στιγμή να βγούμε από το τούνελ αυτό. Μοιάζει περισσότερο να άγεται και να φέρεται από τις εκάστοτε συγκυρίες, παίζοντας ένα ρόλο «τραβάτε με κι ας κλαίω» στη διεθνή πολιτική σκηνή. Κι όχι μόνο αυτό… Απ’ ότι φαίνεται προσπαθεί να πείσει έναν ασθενή με βαριά συμπτώματα καρκίνου, που του απομένουν λίγοι μήνες ζωής, πως η λύση στο πρόβλημά του είναι η αγορά και χρήση υπερβολικά ακριβών φαρμάκων, φάρμακα που στην πραγματικότητα είναι απλές ασπιρίνες!!!
Η αντιπολίτευση της χώρας στο σύνολό της, καταγγέλλει την κυβέρνηση για την άσκοπη χρήση των ασπιρινών, αλλά φυσικά αδυνατεί να προτείνει γιατρειά για τον καρκίνο!!! Απλά, άλλοι προτείνουν ως λύση τα ντεπόν και άλλοι (οι γνωστοί… παλιομοδίτες με τα κόκκινα) τα κινίνα!!!!
Οι πολίτες της χώρας εύλογα «αγανάκτησαν» με τα γιατροσόφια των κομμάτων. Βγαίνουν λοιπόν και διαδηλώνουν την αγανάκτηση αυτή στις πλατείες των πόλεων. Και ζητάνε να αφήσουν ήσυχο τον ασθενή με τον καρκίνο τα κόμματα – κομπογιαννίτες. Το μόνο που χρειάζεται είναι ξεκούραση σε κάποια παραλία και σύντομα θα είναι περδίκι!!!!!!!!
Αρκετά όμως με τις μεταφορές. Ας δούμε μερικά πραγματικά δεδομένα για την Ελλάδα και για τους Έλληνες.
Η Ελλάδα άρχισε να δανείζεται από ξένες τράπεζες πριν καν συσταθεί ως επίσημο κράτος!!!! Τα Δάνεια του Αγώνα (1824) θεωρήθηκαν ως έμπρακτη απόδειξη πως οι Μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία) θα υποστήριζαν την αναγνώριση της Ελλάδας ως ανεξάρτητο κράτος, προκειμένου οι μεγαλύτερες τράπεζές τους να μην χάσουν τα χρήματά τους. Οι Έλληνες, μαθημένοι από τα 400 χρόνια Τουρκοκρατίας στη ραγιάδικη νοοτροπία, βρήκαν στους συνεχείς δανεισμούς την εύκολη λύση. Δεν υπήρχε λόγος για πρόοδο και σκληρή δουλειά αφού πάντα υπήρχε η δυνατότητα του δανεισμού. Το 1893 φτάσαμε στο «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του Τρικούπη…..
Τα χρόνια πέρασαν, πόλεμοι, κατοχή, εμφύλιοι και δικτατορίες πλήγωσαν και την Ελλάδα και τους Έλληνες…. Μία σταθερά πάντα παρέμενε… Ξοδεύουμε σαν κράτος πάντα περισσότερα απ’ όσα βγάζουμε… Το μείον στο ταμείο συνεχώς μεγαλώνει. Επιτυχημένος δεν θεωρείται κάποιος πολιτικός που κατάφερε να βγάλει ισολογισμό έτους στη χώρα με θετικό πρόσημο (τέτοιος δεν υπάρχει…), αλλά αυτός που κράτησε σε μικρά επίπεδα το ρυθμό αύξησης του χρέους!!!!!
Μήπως όμως κι εμείς οι πολίτες τα ίδια δεν κάνουμε; Καταναλωτικά δάνεια, πιστωτικές κάρτες, αγορές ακριβών αυτοκινήτων, πόσοι από εμάς ξοδεύουν λιγότερα από όσα βγάζουν;;; Κακές συνήθειες που δύσκολα κόβονται από τη μια μέρα στην άλλη…
Φτάνουμε λοιπόν στη σημερινή κατάσταση. Το «καρκινοπαθές» ελληνικό κράτος, η Ελλάδα, στην απέλπιδα προσπάθεια να επιβιώσει απαιτεί το αίμα των Ελλήνων. Μεταφορικά και κυριολεκτικά. Ποιος προτιμάμε αλήθεια να επιβιώσει; Το κράτος ή οι πολίτες; Τα στατιστικά νούμερα της λογιστικής προσέγγισης ή οι άνθρωποι και ο τρόπος ζωής που έχουν συνηθίσει; Μπορούμε να σώσουμε και τα δύο; Μήπως προσπαθώντας να σώσουμε τη μία πλευρά οδηγούμε σε αφανισμό την άλλη;
Φωνές αντίδρασης ακούω. Κραυγές αγωνίας διακρίνω. Προτεινόμενες λύσεις όμως δε βλέπω κανέναν να φέρνει στο τραπέζι του διαλόγου!!!!
Η Κυβέρνηση με τα μνημόνια νομίζει πως προσπαθεί να σώσει το κράτος - Ελλάδα από τη χρεωκοπία. Για να το πετύχει της λένε οι σημερινές Μεγάλες Δυνάμεις (τι σύμπτωση, Αγγλία – Γαλλία – Γερμανία και πάλι…) πως θα πρέπει να θυσιάσει τους πολίτες – Έλληνες. Σαν να προσπαθείς να σταματήσεις νταλίκα με σπασμένα φρένα σε κατηφόρα ρίχνοντας μπροστά της ανθρώπινα κορμιά… Καταδικασμένη η προσπάθεια… Και η νταλίκα θα πέσει στο γκρεμό και οι ανθρώπινες ζωές θα έχουν χαθεί άσκοπα…
Λένε πως με τα λεφτά από το Δ.Ν.Τ. αποπληρώνονται δάνεια, δεν μπαίνουν στην Ελλάδα δηλαδή τα λεφτά αυτά. Λένε πως ουσιαστικά όλη αυτή η κίνηση αποσκοπεί στο να μην μπορεί να ακυρώσει ή να μειώσει με αναδιάρθρωση τα χρέη της η Ελλάδα. Δάνεια που πήρε το ελληνικό κράτος από ξένες τράπεζες μπορεί με νόμο να τα διαγράψει ή να τα μειώσει όσο θέλει. Στα δάνεια από το Δ.Ν.Τ. όμως δεν μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο. Σήμερα λοιπόν αποπληρώνουμε δάνεια που θα μπορούσαμε να διαγράψουμε παίρνοντας δάνεια που δεν μπορούμε ούτε να διαγράψουμε αλλά ούτε και να αποπληρώσουμε….. Άλλωστε το Δ.Ν.Τ. είναι κατά βάση οργανισμός που ενδιαφέρεται για τη σωτηρία των τραπεζών και την εξασφάλιση των χρημάτων τους, όχι για τη σωτηρία των χωρών!!! Αυτή είναι η επιχειρηματολογία των κομμάτων της Αριστεράς. Σωστή. Μένουν όμως εκεί!!! Δεν πηγαίνουν στο παρακάτω βήμα!!!! Στο βήμα των προτάσεων, των λύσεων!!!! Ξέρετε γιατί; Για να κάνουμε ένα σενάριο συνομωσίας…
Βγαίνει αύριο η Κυβέρνηση και με απλό νόμο διαγράφει τελείως το εξωτερικό μας χρέος προς ιδιωτικές τράπεζες, βγαίνουμε από το ευρώ και επιστρέφουμε στη δραχμή. Τι θα γίνει την επόμενη ημέρα;
Οι ξένες τράπεζες δεν θα καθίσουν με σταυρωμένα χέρια φυσικά, θα απαντήσουν με αντίποινα. Θα ξεκινήσουν με τεράστια υποτίμηση της δραχμής. Θα συνεχίσουν με απόσυρση επενδυτικών κεφαλαίων από τη χώρα, σαν να λέμε πως θα πρέπει να ξεχάσουμε προϊόντα μεγάλων τραστ, π.χ. αυτοκίνητα VW ή Renault. Γενικότερα τα εισαγόμενα προϊόντα θα μειωθούν πάρα πολύ. Ταυτόχρονα όμως θα πολεμηθούν οι εξαγωγές μας. Συνήθως βέβαια με μια υποτίμηση του εγχώριου νομίσματος οι εξαγωγές αυξάνονται επειδή τα προϊόντα της χώρας γίνονται πιο ελκυστικά οικονομικά. Αυτό όμως ισχύει σε μια κατάσταση ελεύθερης αγοράς και υγιούς ανταγωνισμού. Δεν θα είναι έτσι τα πράγματα όμως. Η ελληνική φέτα π.χ. μπορεί να γίνει φθηνότερη, αλλά θα υποστεί ένα είδος εμπάργκο και δεν θα υπάρχει στα ράφια των ευρωπαϊκών σούπερ μάρκετς…
Όπως είναι λογικό, καμία ξένη τράπεζα δεν θα μας δανείζει πλέον. Άρα το κράτος θα κινείται μόνο με τα έσοδά του. Αυτό θα σημαίνει μαχαίρι στα έξοδα κοινωνικής πολιτικής, στους μισθούς, στις κατασκευές, στις παντός είδους παροχές από το κράτος. Μέσα σε μερικές ημέρες το βιοτικό μας επίπεδο θα είναι τελείως διαφορετικό από αυτό που έχουμε συνηθίσει. Άκουσα κάπου στα δελτία ειδήσεων πως το κράτος έχει αυτή τη στιγμή έσοδα 10 δις ευρώ το χρόνο και έξοδα 17 δις… Ακόμα λοιπόν κι αν μηδενίζαμε τα χρέη μας, θα χρειαζόμασταν κι άλλο δάνειο τουλάχιστον 7 δις για να βγάλουμε τη χρονιά…
Οι δρόμοι – λύσεις λοιπόν είναι δύο… Ο πρώτος δρόμος είναι αυτός που ακολουθεί η σημερινή κυβέρνηση και προσπαθούν να της επιβάλλουν και οι δυτικο-ευρωπαίοι καπιταλιστές: περικοπές μέχρι εκεί που δεν παίρνει και ξεπούλημα των πάντων για να αγοράσουμε λίγο χρόνο, κι έχει ο θεός… Ίσως αν στο χρόνο που αγοράζουμε με τα δάνεια καταφέρουμε να φέρουμε (τουλάχιστον…) στα ίσα το ισοζύγιο έσοδα – έξοδα κι αρχίσει να μειώνεται το έλλειμμα, τότε το κράτος θα σωθεί. Το κράτος. Όχι οι πολίτες. Η Ελλάδα. Όχι οι Έλληνες… Οι Έλληνες θα πρέπει να περιμένουν τουλάχιστον 15-20 χρόνια, κι αν όλα πάνε καλά και τα σχέδια εφαρμοστούν απαρέγκλιτα τότε ίσως και να επιστρέψει η ευημερία…
Ο δεύτερος δρόμος προστάζει ουσιαστικά να γίνουμε… Κούβα!!! Κλείσιμο των συνόρων για τις αγορές, περιορισμός της κατανάλωσής μας στα προϊόντα που παράγουμε εντός Ελλάδας, αυτόματη μείωση μισθών σε ιδιωτικό και δημόσιο στο 50% των σημερινών επιπέδων (στην καλύτερη περίπτωση). Τέρμα το διάλειμμα, τα κεφάλια μέσα δηλαδή!!!! Κι αν όλα πάνε καλά, αν αλλάξουμε μυαλά, αν γίνουμε παραγωγικοί σαν άτομα και σαν χώρα, αν εξαλειφθούν τα ρουσφέτια, τα βύσματα κι οι μίζες, τότε ίσως και να γίνουμε μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα μετά από 15-20 χρόνια!!!!!!
Αν ήταν στο χέρι μου, μάλλον καλύτερα, αν αφορούσε το συγκεκριμένο ζήτημα αποκλειστικά εμένα και την οικογένειά μου, θα διάλεγα το δεύτερο τρόπο χωρίς περιστροφές. Θα έβαζα τον κ… μου κάτω, θα ζοριζόμουν, θα στερούσα τα βασικά από εμένα και την οικογένειά μου, και είμαι σίγουρος πως σύντομα θα ορθοποδούσα. Αν όμως θα έπρεπε να αποφασίσω για το σύνολο της Ελλάδας, είμαι σίγουρος πως ο δεύτερος δρόμος θα οδηγούσε απλά σε ένα απέραντο και ατελείωτο χάος…
Δυστυχώς σε ότι αφορά τη δουλειά και την παραγωγικότητα, ο Έλληνας δεν είναι ούτε Γερμανός, ούτε Ιάπωνας. Θυμίζω πως οι λαοί αυτοί έπεσαν στο πάτωμα μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (οι Γερμανοί μάλιστα για 2η φορά μέσα σε 30 χρόνια αφού είχαν ισοπεδωθεί κυριολεκτικά μετά και από τον Α’ Παγκόσμιο), και μέσα σε 15-20 χρόνια όχι απλά σηκώθηκαν αλλά βγήκαν και ψηλότερα από τους λαούς που τους είχαν νικήσει!!!! Πιστεύει κανείς από εμάς πως μπορούμε οι σημερινοί Έλληνες να πετύχουμε το ίδιο; Πιστεύει κανείς από εμάς πως υπάρχει ηγεσία ικανή να μας οδηγήσει σε κάτι τέτοιο; Πιστεύει κανείς από εμάς πως αν ξεσκιστεί στη δουλειά για τον εαυτό του, την οικογένειά του και τη χώρα, ο διπλανός του ή ο γείτονας θα κάνει κι αυτός το ίδιο; Έχει εμπιστοσύνη κανείς από εμάς στα 10 εκατομμύρια των Ελλήνων πως θα πάψουν να κινούνται λαμογίστικα με μοναδικό γνώμονα το ατομικό τους συμφέρον και εις βάρος του συνόλου; Δε νομίζω…
Συμπέρασμα… Ο πρώτος δρόμος δεν αποτελεί βιώσιμη λύση για την Ελλάδα και τους Έλληνες του 2011, ούτε όμως και ο δεύτερος!!! Και τρίτος δρόμος δυστυχώς δεν υπάρχει… Αν κάποιοι ονειρεύονται πως οι μεγάλες δυνάμεις θα κάνουν κάτι μαγικό για να μας σώσουν από φόβο για το τι θα πάθουν οι ίδιες, απλά συνεχίζουν να σκέφτονται και να λειτουργούν λαμογίστικα… Δεν καταλαβαίνουν πως η πιο απλή λύση για τους μεγάλους θα είναι να μας κόψουν σαν σάπιο μέλος από το ευρωπαϊκό σώμα, προτού εξαπλωθεί η αρρώστια μας και σε αυτούς…
Η Ελλάδα ως ανεξάρτητη πολιτική ύπαρξη έχει έτσι κι αλλιώς εκλείψει… Όταν δεν μπορείς να πάρεις αποφάσεις για τη χώρα σου χωρίς τη συναίνεση των ξένων, για ποια ανεξαρτησία μιλάμε; Επομένως, λύση στο πρόβλημα της Ελλάδας δεν υπάρχει, το ζήτημα έχει τελειώσει. Ο ασθενής απεβίωσε, απλά εμείς τον έχουμε ταριχεύσει και τον κρατάμε στο σαλόνι μας για να νομίζουμε πως είναι ακόμα ζωντανός…
Και οι Έλληνες; Υπάρχει λύση για το πρόβλημα των Ελλήνων με την Ελλάδα ήδη πεθαμένη; Φυσικά και υπάρχει. Αφορά όμως τον καθένα από εμάς ξεχωριστά και όχι όλους τους Έλληνες σαν σύνολο. Οι άξιοι, οι εργατικοί, οι παραγωγικοί θα επιβιώσουν. Σε κάποια άλλη χώρα όμως, όχι στην πατρίδα τους. Εδώ είναι καταδικασμένοι… Τα λαμόγια, τα βύσματα και οι μιζαδόροι επίσης θα επιβιώσουν. Αυτοί δεν θα χρειαστεί να ξενιτευτούν. Θα συνεχίσουν όπως πάντα να δρουν ανάμεσά μας, άλλοτε βοηθούμενοι από την άγνοια και άλλοτε από την ανοχή μας….
Όσοι λοιπόν δεν μπορούμε για κάποιο λόγο να ξενιτευτούμε και έχουμε επιπλέον και την ατυχία να μην είμαστε λαμόγια, ….δυστυχώς επτωχεύσαμεν!!!!!