Χωράνε πολιτικές αναλύσεις στα αποτελέσματα των τοπικών εκλογών;

Τελικά χωράνε πολιτικές αναλύσεις στα χθεσινά αποτελέσματα;

Για κάποιους ναι, και για κάποιους άλλους όχι.

Καταρχάς δεν είναι ικανά να αναλυθούν τα αποτελέσματα στους δήμους. Όσο κι αν υπήρχαν χρωματισμένοι υποψήφιοι, επικρατούσε στη μεγάλη πλειοψηφία της επικράτειας η ψήφος στο συγγενή ή το φίλο υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο...

Αυτό ίσχυσε σε σαφώς μικρότερο βαθμό στις περιφερειακές εκλογές, οπότε σε αυτά τα αποτελέσματα χωράνε κάποιες πολιτικές σκέψεις.

Ακόμα κι εκεί όμως, τα μόνα συμπεράσματα που μπορούν να εξαχθούν αφορούν τα τρία κόμματα που ξεκάθαρα επέλεξαν να κατεβάσουν συνδυασμούς με κομματικό περίβλημα και με ρητορία πανελλαδικής εμβέλειας. Το ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και τη Χρυσή Αυγή. Τα υπόλοιπα κόμματα προβλέποντας ίσως πιθανές συντριβές, αλλά και αντιμετωπίζοντας την απροθυμία των κομματικών στελεχών τους να εκτεθούν, επέλεξαν θέλοντας και μη να "κρυφτούν" πίσω από δήθεν ανεξάρτητες υποψηφιότητες "προερχόμενες" από το χώρο τους.

Ειδικά ο κ. Σαμαράς, νομίζω πως επίτηδες επέλεξε "αυτοκαταστροφικές" επιλογές. Μπορούσε να δώσει χρίσματα σε Σγουρό, Κακλαμάνη και δεν το έκανε επιλέγοντας εμφυλίους με σίγουρη ήττα των Κουμουτσάκου, Σπηλιωτόπουλου. Θεωρώ πως το έκανες επίτηδες, φοβούμενος πως αν πήγαινε σε μετωπικές συγκρούσεις με το ΣΥΡΙΖΑ θα έχανε βαριά, ενώ με τον τρόπο αυτό προμόταρε Σγουρό - Καμίνη ώστε σαν "ακομμάτιστοι" να νικήσουν και ως εκ τούτου να μη νικήσουν οι υποψήφιοι του Τσίπρα...

Επειδή λοιπόν τα εκλογικά αποτελέσματα μου αρέσει να τα διαβάζω με βάση το σύνολο των ψήφων και όχι το ποσοστό επί των εγκύρων (το οποίο πολλές φορές αλλοιώνει την πραγματική εικόνα) μελέτησα τις ψήφους των τριών κομμάτων στις χθεσινές εκλογές σε σύγκριση με το Μάϊο και τον Ιούνιο του 2012. 

Το συμπέρασμα που προκύπτει αβίαστα από τους παρακάτω πίνακες λοιπόν σε Επικράτεια και Περιφέρεια Αττικής, είναι ότι ουσιαστικά εχθές επανήλθαν και οι τρεις περίπου στην εκλογική τους βάση του Μαίου 2012, με μικρές απώλειες ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ πανελλαδικά και η Χ.Α. με σημαντική αναλογικά άνοδο στην Αττική και διατήρηση στα ίδια επίπεδα στην υπόλοιπη χώρα.

Επιβεβαιώνεται στην πράξη πως οι εκλογές του Ιούνη 2012 ήταν σαν 2ος γύρος ανάμεσα στους δύο πρώτους μετά τον 1ο γύρο των εκλογών του Μαίου. Οι επιπλέον ψήφοι που είχε πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ (και προφανώς και η ΝΔ) και οι ψήφοι που είχε χάσει το ΚΚΕ (και προφανώς και τα υπόλοιπα μικρά κόμματα) δεν ήταν κάτι μόνιμο.

Δυο χρόνια μετά και η εικόνα των εκλογών του Μαίου 2012 φαίνεται να διατηρείται σχεδόν αναλλοίωτη.

Πιθανολογώ πάντως πως ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και ΑΝ.ΕΛ. θα έχουν σημαντικές απώλειες από τις οποίες και θα προκύψει το ποσοστό του ΠΟΤΑΜΙΟΥ, μαζί με τις εκροές που θα υπάρξουν από τη ΝΔ, πάντα επαναλαμβάνω με βάση τα αποτελέσματα του Μαίου 2012.

Όσο για τη Χρυσή Αυγή... Για να δούμε αν έχουν γνώση οι φύλακες - ψηφοφόροι...

Η ΣΙΩΠΗΡΗ ΑΝΟΧΗ ΤΕΛΕΙΩΣΕ

Μέρος ενός «κομματικού σωλήνα» δεν υπήρξα ποτέ και δεν πρόκειται να υπάρξω ποτέ, και το ξέρουν καλά όσοι με γνωρίζουν, ιδιαίτερα όσοι συνεργαστήκαμε για 10 χρόνια στη δημοτική αστυνομία και παλεύαμε καθημερινά καταστάσεις δύσκολες, περίεργες και πολλές φορές αλλοπρόσαλλες...

Ξέρουν επίσης όσοι με γνωρίζουν πως όταν υπάρχει κάποιο θέμα δε μπορώ να κάθομαι πίσω και να κοιτάζω, βγαίνω μπροστά και συμμετέχω, βγαίνω μπροστά για να εξασφαλίσω ή έστω να προσπαθήσω να επικρατήσει το λογικό και το αυτονόητο.

Αυτό κάνω και αυτή την περίοδο με την ενασχόλησή μου με το Ποτάμι.

Το Ποτάμι πρεσβεύει τα αυτονόητα που όλοι συζητάμε αλλά ποτέ δε γίνονται.

Μετά από 1,5 μήνα που είμαι ενεργό μέλος και εκ των συντονιστών στο Ηράκλειο, έχω γίνει μάρτυρας μιας πραγματικά αγνής προσπάθειας να αλλάξουν τα πράγματα σ' αυτή τη χώρα.

Ναι ο Σταύρος Θεοδωράκης ήταν στο Mega, ναι ήταν μέρος του δημοσιογραφικού "συστήματος", εκ των πραγμάτων όμως αυτή ήταν η δουλειά του και ήταν απόλυτα πετυχημένος σε αυτή.

Εγώ 1,5 μήνα τώρα δε βλέπω καμία βοήθεια από το "σύστημα", κανένα σπρώξιμο, κανένα "κρυφό χρηματοδότη", καμία υποχθόνια οργανωμένη συνομωσία του «κεφαλαίου» που εξυπηρετεί τα συμφέροντά του με την προώθηση του Ποταμιού. Αυτά τα λένε και τα αναπαράγουν μαζικά μόνο τα πολιτικά κόμματα που φοβούνται μήπως και καταλάβει τη δική τους ηθική «γύμνια» ο κόσμος. Δε μπορούν να καταλάβουν πως γίνεται να ασχολείται κάποιος με την πολιτική και να μην είναι ίδιος με αυτούς...

Αντίθετα, βλέπω κάτι να γεννιέται από τις ρίζες του λαού μας, με οικονομικά και οργανωτικά προβλήματα απόλυτα λογικά και αναμενόμενα για μια κίνηση που ξεκίνησε από το μηδέν και με στελέχη που δεν έχουν παρελθόν σε "κομματικές διεργασίες" και σεχταδισμούς. Δεν υπήρχε τίποτα έτοιμο από πριν, όλα «ανακαλύπτονται» και συνδιαμορφώνονται από τα χιλιάδες μέλη αυτή την περίοδο.

Βλέπω επιτέλους το «κλειστό» επάγγελμα των πολιτικών να ανοίγει. Αυτό το άνοιγμα είναι που θα φέρει την πραγματική ανάπτυξη στην Ελλάδα, όχι μόνο την οικονομική αλλά κυρίως την ηθική ανάπτυξη, το σύστημα αξιών και αρχών μας που τα τελευταία χρόνια έχει δυστυχώς εξαϋλωθεί…

Από τις πρώτες κιόλας μέρες, βλέπω ανθρώπους από όλη την Ελλάδα να βρίσκουν με ενθουσιασμό στην κίνηση του Σταύρου να βγει μπροστά την αφορμή που έψαχναν για χρόνια για να συμμετέχουν στα κοινά και να δουν κάτι επιτέλους να αλλάζει.

Τέτοια άνθρωποι θα μαζευτούμε αυτή την Κυριακή στις 6 το απόγευμα στην Παλιά Λαχαναγορά στη συνάντηση των φίλων, των μελών και των εθελοντών για το Ποτάμι στο Ηράκλειο.

Καθοδηγούμενοι από την κοινή αγωνία να αλλάξουμε την πορεία αυτού του τόπου, ήρθε η ώρα να παύσουμε τη σιωπηρή ανοχή σε όσους υπηρετούν μοναχά το κομματικό κατεστημένο και τα προσωπικά τους συμφέροντα.

Ήρθε η ώρα να πάρουμε πίσω στα χέρια μας το παρόν και το μέλλον των παιδιών μας.

Λίγη προσοχή δε βλάπτει...

Οι προσωπικές απόψεις επί παντός επιστητού στελεχών - μελών - δηλωμένων φίλων ή υποστηρικτών ενός πολιτικού κόμματος πρέπει να είναι απόλυτα σεβαστές από όλους. Η σύνθεση διαφορετικών απόψεων άλλωστε είναι αυτή που διαμορφώνει προτάσεις και πολιτικές που δεσμεύουν ένα πολιτικό κόμμα.

Ωστόσο, η δημόσια έκφραση των απόψεων αυτών από κάποιον που, επαναλαμβάνω, αποτελεί στέλεχος - μέλος - δηλωμένο φίλο ή υποστηρικτή ενός πολιτικού κόμματος, πιστεύω πως θα πρέπει να αυτο-τιθασεύεται και να αυτο-περιορίζεται στα πλαίσια του εσωτερικού διαλόγου του κόμματος αυτού, ειδικά όταν αυτή η άποψη είτε μπορεί να θεωρείται από κάποιους "αιρετική", είτε απλά αποτελεί μειοψηφούσα τάση στον πολιτικό διάλογο εντός του κόμματος.

Σε διαφορετική περίπτωση, η δημόσια έκφραση της άποψης αυτής ενδεχομένως να προκαλέσει είτε σύγχυση στο εκλογικό σώμα για τις θέσεις του κόμματος είτε δυσφορία. Αυτά ισχύουν σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό σε ένα νέο κόμμα όπως το Ποτάμι, το οποίο τώρα διαμορφώνει και προσπαθεί να επικοινωνήσει τις θέσεις του.

Στα πλαίσια των παραπάνω σκέψεων, θεωρώ πως πρόσωπα τα οποία ταυτίζονται αυτή τη στιγμή με το Ποτάμι και ως εκπρόσωποι του κόμματος εμφανίζονται σε ΜΜΕ ή αρθρογραφούν, θα πρέπει να είναι ιδιαιτέρως προσεκτικά.

Κανείς δεν μπορεί να απαγορεύσει σε κανέναν φυσικά να πει ή να γράψει την άποψή του, όποια κι αν είναι αυτή. Όταν όμως αποφασίζουμε να θυσιάσουμε το "εγώ" στα πλαίσια μιας ομαδικής προσπάθειας για το "εμείς", τότε θα πρέπει κάθε κίνησή μας να τη σκεφτόμαστε δυο και τρεις φορές και σε καμία περίπτωση να μην υποσκάπτουμε, έστω και άθελά μας, την ομαδική αυτή προσπάθεια...

Ναι, υπάρχει ακόμα ελπίδα για την Ελλάδα μας!!!

Σήμερα σκεφτόμουν να γράψω ένα άρθρο απαντώντας σε όσους προσπαθούν να αποδομήσουν το Ποτάμι, πριν καν αυτό συμπληρώσει δύο εβδομάδες ζωής, πριν καν προλάβει να εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους γεννήθηκε και τους στόχους που βάζει...
Όσα σκεφτόμουν να γράψω όμως δημοσιεύτηκαν ήδη χθες αργά το βράδυ από το ίδιο το Ποτάμι...
Αναλυτικότατα και λέξη προς λέξη όμοια με όσα είχα μέσα μου κι εξοργιζόμουν χρόνια τώρα...

Ναι, αυτή η κίνηση με εκφράζει απόλυτα.
Ναι, σε αυτή την κίνηση αξίζει τον κόπο να συμμετέχω.
Ναι, αυτή η κίνηση δείχνει πως υπάρχει ακόμα ελπίδα για την Ελλάδα μας...

(Αναδημοσιεύω από το www.topotami.gr )

Απαντήσεις στις πιο συχνές ερωτήσεις των 10 πρώτων ημερών

Τον τελευταίο καιρό η πολιτική αντιπαράθεση των κομμάτων στην Ελλάδα περιστρέφεται γύρω από τα ερωτήματα:

• Μνημονιακός ή αντιμνημονιακός;
• Ευρώ ή δραχμή;
• Αριστερά ή Δεξιά;

Αν θέσεις όμως τα λάθος ερωτήματα, δύσκολα θα βρεις σωστές απαντήσεις. Μάλλον θα καταλήξεις να φωνάζεις απλοϊκά συνθήματα, από αυτά που είναι γεμάτες οι μονολιθικές ιδεολογίες. Συνθήματα που απλώς συντηρούν τις ιδεοληψίες του παρελθόντος.

Μόλις εμφανίστηκε το Ποτάμι χιλιάδες άνθρωποι έσπευσαν να μας θέσουν τα δικά τους ερωτήματα. Μια λύση είναι να καταφύγουμε και εμείς σε κραυγές και απλουστεύσεις. Η άλλη είναι να προσπαθήσουμε να κάνουμε μια διαφορετική κουβέντα. Να πούμε ότι αυτά που ζούμε απαιτούν πιο σύνθετες απαντήσεις. Να βάλουμε στον πολιτικό διάλογο δηλαδή μια διαφορετική νοοτροπία, ριζικές αλλαγές αλλά και πνεύμα συνεργασίας:

• Μπορείς να έχεις ισχυρή οικονομία αλλά αδύναμο εκπαιδευτικό σύστημα;
• Μπορείς να υπερηφανεύεσαι για την ποιότητα του συστήματος υγείας όταν παράλληλα μεγαλώνει ο αριθμός των ανασφάλιστων;
• Μπορείς να έχεις αξιόπιστους θεσμούς αλλά αναξιόπιστες υπηρεσίες;
• Μπορείς να διαδραματίσεις σοβαρό ρόλο στην Ευρώπη αν η κύρια σχέση σου με την ΕΕ είναι αυτή του ελεγχόμενου με τον ελεγκτή και του δανειζόμενου με τον δανειστή;

Αυτές οι σύνθετες ερωτήσεις, και άλλες σαν κι αυτές, βρίσκονται στην αφετηρία της σκέψης μας. Είναι οι ερωτήσεις των ανθρώπων που βλέπουν τα πράγματα συνολικά και όχι αποσπασματικά.

Χρόνια τώρα μιλάμε για την παιδεία σαν να είναι ένα κλειστό κουτί, αποκομμένο από όσα συμβαίνουν στην κοινωνία, στην οικονομία, στην αγορά. Το ίδιο ισχύει για τον τουρισμό ή τη γεωργία. Χρόνια τώρα προσπαθούμε να «εκσυγχρονιστούμε» χωρίς όμως να τολμάμε να εκσυγχρονίσουμε τους θεσμούς στους οποίους στηρίζεται ολόκληρο το οικοδόμημα. Έτσι καταλήγουμε σε ημίμετρα που δεν καταφέρνουν να δώσουν βιώσιμες και αποτελεσματικές λύσεις.

Για να δώσουμε ουσιαστικές απαντήσεις, λύσεις δηλαδή, σε όλα αυτά που μας απασχολούν απαιτούνται αλλαγές σε μια σειρά από τομείς, και κυρίως, ένας διαφορετικός τρόπος σκέψης αλλά και πράξης.

Έχουμε πέντε ξεκάθαρες προτεραιότητες:

- Ανάκτηση της αξιοπιστίας των θεσμών
- Προώθηση μια προοδευτικής κοινωνίας
- Έμπρακτη στήριξη των αδύναμων
- Δυναμική συμμετοχή στην Ευρώπη
- Ουσιαστική, βιώσιμη ανάπτυξη

Για εμάς αυτοί οι στόχοι είναι αλληλένδετοι. Δεν μπορείς να επιτύχεις τον έναν χωρίς τον άλλον. Η αποσπασματική θεώρηση κάθε τομέα χωρίς σύνδεση σε ένα ευρύτερο πλέγμα όχι μόνο δράσεων, αλλά και προσέγγισης των πραγμάτων, θα αποτύχει.

Από κάπου όμως πρέπει να αρχίσουμε. Γι’ αυτό είπαμε σήμερα να δώσουμε τις πρώτες απαντήσεις μας στα ερωτήματα που μας θέσατε αυτές τις δέκα πρώτες μέρες. Απαντήσεις που ίσως γκρεμίζουν τους μικρούς καθημερινούς μύθους και δημιουργούν ρωγμές στα παλιά προβλήματα που μοιάζουν με ακίνητα βουνά. Η χώρα αυτή τη στιγμή, έχει ανάγκη από λογικές λύσεις, προς όφελος του συνόλου και όχι των «δικών μας παιδιών», του «δικού μας κόμματος». Να μπει, σιγά σιγά καθαρό νερό στα λιμνάζοντα ύδατα. Να ενωθούμε, να νιώσουμε σίγουροι, να γίνουμε πολλοί και να σχεδιάσουμε τελικά μιαν άλλη στρατηγική για την χώρα.

Κάποιες από τις απαντήσεις που θα διαβάσετε σήμερα είναι καινοτόμες. Κάποιες τις έχουν δώσει ήδη άλλοι. Μερικές έχουν ήδη γίνει νόμοι που ωστόσο δεν εφαρμόζονται. Τις επόμενες μέρες θα ακολουθήσουν κι άλλες απαντήσεις ενώ μαζί με το ευρωψηφοδέλτιο θα είμαστε έτοιμοι να σας δώσουμε το ευρωπαϊκό μας πρόγραμμα.

Οι καλές ιδέες δεν είναι μονοπώλιο κανενός, ούτε χρειάζεται να είναι – ούτε θα έπρεπε να είναι. Αυτό που απαιτείται είναι η περαιτέρω επεξεργασία και η σύνθεση προτάσεων. Και ακόμα πιο σημαντική είναι η επιμονή στην εφαρμογή. Άλλωστε έχουμε επίγνωση ότι η σωστή υλοποίηση των καλών ιδεών είναι εξίσου σημαντική με τις ίδιες τις προτάσεις.

Γι’ αυτό στο Ποτάμι μιλάμε για «Πολιτική για όλους» εννοώντας ότι δεν πρέπει να υπάρχουν στεγανά στη συμμετοχή των πολιτών στα κοινά, καθώς και ότι οι πολιτικές μας προτάσεις αφορούν όλους, ανεξαρτήτως από τη θέση που έχουν σήμερα στην ελληνική κοινωνία.

Το κίνημά μας θέλουμε να μεγαλώσει από κάτω προς τα πάνω, και όχι όπως εξελίχθηκαν τα παραδοσιακά κόμματα όπου ένα κονκλάβιο αποφάσιζε και τα μέλη εκτελούσαν. Σύντομα αυτό θα το αποδείξουμε έμπρακτα.

Δεν είμαστε επαγγελματίες πολιτικοί, ούτε επιδιώκουμε να πάρουμε σύνταξη από την πολιτική. Θέλουμε να γίνουμε η αφορμή για να μπουν οι νέοι άνθρωποι μπροστά. Να αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί τα κοινά μας προβλήματα σφαιρικά και πρακτικά. Με δικαιοσύνη, ισονομία, ισότητα, αλληλεγγύη, δημιουργία, συμμετοχή, συνεργασία. Η αλλαγή της κατάστασης στη χώρα μας είναι μια ευθύνη που μας βαραίνει όλους. Όλους και τον καθένα ξεχωριστά.
 
Άλλωστε σε μια δημοκρατία το υψηλότερο αξίωμα, είναι αυτό του πολίτη.

Γιατί δεν μπήκατε σε κάποιο από τα υπάρχοντα κόμματα και αποφασίσατε να κάνετε το δικό σας κόμμα;

• Γιατί ένας τόπος δεν μπορεί να αλλάξει από αυτούς που εξέθρεψαν όλα τα κακά του. Βλέπετε ότι ακόμη και σήμερα, παράλληλα με τα δήθεν δρακόντεια μέτρα, οι κατάλληλες διασυνδέσεις εξασφαλίζουν ακόμα θέσεις στο ευρύτερο δημόσιο. Άλλωστε οι περισσότερες μεταρρυθμίσεις έγιναν με μισή καρδιά και επιπολαιότητα, όχι επειδή υπήρχε πίστη σ’ αυτές, αλλά επειδή αποτελούσαν όρους του Μνημονίου. Οι θεσμοί έχουν αλωθεί από τα κόμματα και η διαφθορά είναι ακόμα παρούσα. Ενδεικτικά η Ελλάδα βαθμολογείται με 40 στα 100 στον Δείκτη Διαφθοράς (του οργανισμού Transparency International). Και οι πολίτες δεν έχουν από κάπου να πιαστούν. Η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου (μια έρευνα λέει το 80%, μια άλλη το 90%) έχει αρνητική γνώμη για τα κόμματα.

Τι είστε; Κρατιστές; Φιλελεύθεροι; Τι κράτος θέλετε;
 
• Μικρό αλλά όχι αδύναμο. Το κράτος στην Ελλάδα, δεν είναι συγκριτικά μεγαλύτερο από τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ. Είναι όμως πιο αναποτελεσματικό, πιο σκληρωτικό και πιθανώς πιο διεφθαρμένο. Στην Ελλάδα έχουμε γνωρίσει το κράτος – πατερούλη που βολεύει όσους έχουν τις κατάλληλες διασυνδέσεις και κάνει τα στραβά μάτια σε μια σειρά από αδικήματα. Τώρα μαθαίνουμε και το κράτος τιμωρό. Αντιμετωπίζει εχθρικά τους πολίτες, θέτει εμπόδια αντί να προσφέρει λύσεις και αντιδρά σπασμωδικά. Και χρεώνει το κόστος της ασυδοσίας των προηγούμενων ετών αδιακρίτως σε όλη την κοινωνία. Περάσαμε δηλαδή από το ένα άκρο στο άλλο.

Θέλετε λοιπόν να γκρεμίσετε το παλιό πολιτικό σύστημα.

• Θέλουμε να το αλλάξουμε. Δεν είναι εύκολο αλλά υπάρχουν λύσεις. Θα πρέπει αμέσως να περιορίσουμε τις κομματικές επιχορηγήσεις κατά 50%. Τα κόμματα χρωστούν ήδη στις τράπεζες 260 εκατομμύρια ευρώ. Γιατί τέτοια σπατάλη; Να περιορίσουμε τις αποσπάσεις δημόσιων υπαλλήλων στα κομματικά γραφεία. Να μειώσουμε τους βουλευτές σε 200. Να μειώσουμε τις διακοπές της Βουλής και τα μπόνους για τη συμμετοχή στα «θερινά τμήματα». Να κάνουμε ακόμη πιο αυστηρό το πλαίσιο για τις προεκλογικές εκστρατείες για να περιοριστεί η σχετική δαπάνη αλλά και η ρύπανση και η γενικότερη όχληση. Ανεβάζεις πανό; Μετά θα τα κατεβάζεις. Και βέβαια πρέπει να σταματήσουμε τη ροή μαύρου πολιτικού χρήματος.

Κυκλοφορεί ακόμη και σήμερα μαύρο πολιτικό χρήμα;

• Μα είπαμε, τα ίδια κάνουν, με λιγότερα ίσως λεφτά. Η ημερομηνία των εκλογών είναι το μεγάλο στοίχημα όλων όσοι τζογάρουν στο πολιτικό παιχνίδι. Κάποιοι «τα δίνουν όλα» για να κρατηθεί όπως όπως η κυβέρνηση και κάποιοι «πιέζουν» για να πέσει. Εδώ δεν υπάρχουν αρχές παρά μόνο συμφέροντα. Σκεφθείτε πόσες εφημερίδες, κανάλια, ραδιόφωνα ξεπηδούν για να στηρίξουν ή για να ρίξουν μια κυβέρνηση. Η μόνη λύση, λοιπόν, είναι να αποφασίσουμε ότι πρόωρες εκλογές δεν υπάρχουν. Εκλογές γίνονται κάθε 4 χρόνια.

Εκλογές με απλή αναλογική;

• Ναι, θέλουμε ένα αναλογικότερο, δικαιότερο αλλά και πιο πλουραλιστικό εκλογικό σύστημα. Η χώρα να χωριστεί σε μικρές μονοεδρικές περιφέρειες και οι πολίτες να μπορούν να ψηφίζουν τον τοπικό υποψήφιο (ανεξαρτήτως κόμματος) που θεωρούν ότι τους αντιπροσωπεύει και παράλληλα, το κόμμα τους. Μια ελληνική παραλλαγή δηλαδή του γερμανικού συστήματος με τις διπλές κάλπες.

Και τι κυβέρνηση θα θέλατε να κάνετε;

• Μια κυβέρνηση είκοσι ανθρώπων. Να καταργήσουμε τις θέσεις αναπληρωτών υπουργών ώστε να πάψουν να μετακυλίονται οι ευθύνες. Τα υπουργεία να καλύπτουν συγκεκριμένους τομείς και όχι τις φιλοδοξίες των κομματικών αξιωματούχων (π.χ. τομέας πανεπιστημιακής εκπαίδευσης και έρευνας – τομέας σχολείων και παιδικής μέριμνας – τομέας υγείας – τομέας γεωργίας & κτηνοτροφίας – τομέας άμυνας και αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών- τομέας εσόδων – τομέας κοινωνικής ασφάλισης & μέριμνας ηλικιωμένων – τομέας εξωτερικού εμπορίου & διεθνών οικονομικών σχέσεων).

Τόσο λίγοι άνθρωποι αρκούν για να κυβερνήσουν ένα αχανές ως προς την οργάνωση κράτος;

• Αρκούν αν το πάρουμε απόφαση να εμπιστευθούμε τα στελέχη της δημόσιας διοίκησης αφού βέβαια πρώτα τα αξιολογήσουμε. Σήμερα οι διευθυντές είναι κομματικοί υπάλληλοι. Πολλές φορές τους μοιράζουν μεταξύ τους αναλογικά τα κόμματα που κυβερνούν. «Τόσους εσύ- τόσους εγώ». Και επιτέλους πρέπει στους βασικούς τομείς να βάλουμε επικεφαλής, ανθρώπους με κύρος και γνώση. Αυτή είναι η καινοτόμος πρότασή μας ως προς τη διακυβέρνηση. Εκτός από τους 20 «πολιτικούς υπουργούς» θα πρέπει οι νευραλγικοί τομείς να έχουν επικεφαλής έναν επαΐοντα υφυπουργό. Η πρόταση για «μόνιμο υφυπουργό Παιδείας» ή «μόνιμο υφυπουργό φορολογίας» έχει υποβληθεί ξανά, αλλά το κομματικό σύστημα την πολεμάει. Το κράτος όμως πρέπει να έχει συνέχεια και δεν μπορούμε να φέρνουμε τα πάνω κάτω σε κάθε ανασχηματισμό.

Το Δημόσιο δεν πρέπει να περιοριστεί;

• Το ελληνικό Δημόσιο πρέπει να «εκλογικευθεί», να υπάρξει σωστή κατανομή. Να υπάρξει σωστή κατανομή, κίνητρα, μηχανογράφηση. Επιπλέον σε κάποιους συγκεκριμένους τομείς το Δημόσιο χρειάζεται στελέχη. Ενδεικτικά: στο Ελεγκτικό Συνέδριο για τον έλεγχο της διαφθοράς, στα σωφρονιστικά καταστήματα, ειδικευμένο προσωπικό με γνώσεις πληροφορικής για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και τον εντοπισμό «μαύρου» χρήματος, νοσηλευτές, κλπ.
• Έχουμε ανάγκη από καλύτερα καταρτισμένους υπαλλήλους. Θα πρέπει να δημιουργηθούν σαφή οργανογράμματα και «περιγράμματα θέσεων» (job descriptions) σε κάθε υπηρεσία και να αξιοποιηθούν οι καταλληλότεροι υπάλληλοι. Όχι οι «ημέτεροι».
Μέχρι σήμερα έχουμε επιτύχει να έχουμε κακή εξυπηρέτηση, κενά σε καίριες θέσεις και υπεράριθμους εργαζομένους. Κάτι δεν γίνεται σωστά. Ξεκαθάρισμα λοιπόν, αναδιοργάνωση, αξιολόγηση, αξιοκρατία και διαφάνεια.

Εσείς δηλαδή πιστεύετε στη δημόσια διοίκηση;

• Εμείς θέλουμε μία δημόσια διοίκηση επιτελική, με άρτια καταρτισμένο και ικανά αμειβόμενο προσωπικό. Θέλουμε έναν κρατικό μηχανισμό με πλήρη μηχανογράφηση που όχι μόνο θα συμβάλει στη μείωση των δαπανών αλλά κυρίως θα συντελέσει στη διαφάνεια και θα επιτρέψει την αξιολόγηση τόσο των υπηρεσιών, όσο και των δημοσίων λειτουργών. Και αυτό δε θα γίνει από αυτούς που ακόμα και σήμερα εμποδίζουν τη μηχανογράφηση, αυτούς που προσπαθούν να μπλοκάρουν τα μέτρα ενίσχυσης της διαφάνειας, αυτούς που συνεχίζουν να τοποθετούν σε καίριες θέσεις του δημοσίου εμφανώς ακατάλληλους φίλους και αποτυχημένους πολιτευτές, προσβάλλοντας όλους μας.

Κόντρα σε όλους;

• Οι αλλαγές στη δημόσια διοίκηση και στο κοινωνικό κράτος, η διαφάνεια, ο έλεγχος, η αξιολόγηση, δεν αρέσουν σε διεφθαρμένους πολιτικούς, σε ιδιοτελείς δημόσιους υπαλλήλους και σε προνομιούχες συντεχνίες. Όλοι οι άλλοι είναι σύμφωνοι. Οι άνθρωποι δηλαδή θέλουν να αξιολογούνται και να αξιοποιούνται βάσει των δεξιοτήτων τους και όχι βάσει της πρόσβασής τους στο πελατειακό σύστημα. Οι αργόμισθοι, οι επίορκοι, οι ανίκανοι, όσοι έχουν πλαστά πιστοποιητικά είναι αυτοί που ανησυχούν και είναι αυτοί που πρέπει να απομακρυνθούν.

Και αν φύγουν οι αργόμισθοι και οι ανίκανοι αυτό σημαίνει ότι θα έχουμε ένα νέο δημόσιο χωρίς γραφειοκράτες;

• Δεν είναι εύκολο να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη. Η ζημιά που έχουν κάνει οι «πολιτικοί παράγοντες» στο δημόσιο είναι τεράστια. Έχουν επιβραβεύσει το παράλογο. Δεν είναι δουλειά όμως των πολιτών να μεταφέρουν χαρτιά και πιστοποιητικά από τη μία δημόσια υπηρεσία στην άλλη, ούτε είναι παραγωγικό να περνάνε τις ώρες τους μπροστά σε ουρές. Για τα περισσότερα από αυτά τα ζητήματα η τεχνολογία προσφέρει απλές και ασφαλείς λύσεις. Από το 1986 υπάρχει νόμος που προβλέπει τη χρήση ενός μοναδικού αριθμού ανά πολίτη και ενοποίηση των επιμέρους μητρώων: Σήμερα κάθε πολίτης έχει ΑΔΤ, ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, αριθμό διπλώματος οδήγησης και ειδικό εκλογικό αριθμό, ενώ πρόσφατα προστέθηκε ο κλειδάριθμος του ΟΑΕΔ αυξάνοντας τη γραφειοκρατία και εμποδίζοντας τη διασταύρωση στοιχείων. Χάος το μεγαλείο σου.

Το «πολιτικό κόστος» το σκέφτεσθε;

• Όχι ακόμα. Είναι κίνδυνος όμως. Όταν αποκτάς μια επαγγελματική σχέση με την πολιτική, αρχίζεις κάποια στιγμή να σκέφτεσαι «τι με συμφέρει να πω – τι με συμφέρει να κάνω». Η δουλειά όμως του πολιτικού δεν είναι να πηγαίνει με τη δημοφιλέστερη άποψη. Πρέπει να είσαι αποφασισμένος να διαφωνήσεις, ακόμα και με τους ψηφοφόρους σου, να τους εξηγήσεις το σκεπτικό σου και να τους πείσεις για τις αποφάσεις σου.

Εκτός από την γραφειοκρατία πάντως η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια και στην καθυστέρηση απονομής δικαιοσύνης. 

• Ναι γιατί έχουμε μεν αρκετούς δικαστές αλλά χωρίς γραμματειακή υποστήριξη. Η Ελλάδα έχει καταδικαστεί 403 φορές από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για καθυστέρηση στην απονομή δικαιοσύνης. Την τελευταία τετραετία το Δημόσιο έχασε €7 δις, λόγω μη εκδίκασης εκκρεμών υποθέσεων για φόρους και πρόστιμα. Μέσα σε 38 χρόνια έχουν υπάρξει 50 διαφορετικοί νόμοι για την επίλυση του ζητήματος αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
Υπάρχουν ακόμα απαρχαιωμένες πρακτικές που προκαλούν καθυστερήσεις, όπως η ελληνική πατέντα της καθαρογραφής των αποφάσεων (με ένα καλό στυλό ενδεχομένως).
Το Δημόσιο επίσης έχει μία περίεργη σχέση με τη δικαιοσύνη: Από τη μία, όταν καταδικάζεται, σπανίως συμμορφώνεται με τις αποφάσεις, από την άλλη μηνύει τους πάντες αλόγιστα υπερφορτώνοντας το σύστημα.

Υποψηφίους θα έχετε στις τοπικές εκλογές;

• Ούτε έναν. Δεν είναι στους ρόλους των κομμάτων να αποφασίζουν ποιος θα είναι δήμαρχος στα Χανιά ή τα Γιάννενα. Τα κόμματα θα πρέπει να δεχτούν ότι οι τοπικές κοινωνίες πρέπει να «αυτονομηθούν». Το παραδοσιακό μοντέλο του πανίσχυρου κράτους έχει φτάσει στα όριά του και αλλάζει παντού. Οι εξουσίες του αναδιανέμονται προς υπερεθνικούς οργανισμούς όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, και προς τις τοπικές κοινωνίες, εκεί όπου μπορούν να εφαρμοστούν πιο εύκολα μορφές άμεσης δημοκρατίας. Αυτό όμως προϋποθέτει σημαντική μεταφορά αρμοδιοτήτων και πόρων, οικονομικών και ανθρώπινων, στις τοπικές κοινωνίες. Ειδικά η επιβολή και είσπραξη των φόρων περιουσίας πρέπει να περάσουν στην αρμοδιότητα των δήμων. Στο τοπικό επίπεδο η φοροδιαφυγή και η φοροαποφυγή είναι δυσκολότερες. Όλοι γνωρίζονται καλύτερα. Οι δήμαρχοι βέβαια πρέπει να γίνουν περισσότερο υπεύθυνοι. Να αναδειχθούν νέοι, έντιμοι και ικανοί άνθρωποι, απαλλαγμένοι από τα κουσούρια του παρελθόντος.

Τι πιστεύετε για τον διαχωρισμό Εκκλησίας και κράτους;

• Είμαστε υπέρ του πλήρους διαχωρισμού Εκκλησίας και κράτους. Έτσι η Εκκλησία αποκτά την αυτονομία της και η Πολιτεία αποδεσμεύεται από περιορισμούς που δεν έχουν θέση σε ένα σύγχρονο κράτος.

Ποιες πρέπει να είναι οι σχέσεις της Ελλάδας με την ΕΕ;

• Η οικονομική κρίση στην αρχή και μετά η διαχείρισή της με τα λάθη που έγιναν εκατέρωθεν έχουν δημιουργήσει ένα ρήγμα. Η Ελλάδα εμφανίζεται τόσο στα ευρωπαϊκά όργανα όσο και στους υπόλοιπους λαούς της Ευρώπης άλλοτε σαν κακομαθημένο, απείθαρχο παιδί και άλλοτε σαν επαίτης, σπανίως όμως ως ισότιμος συνομιλητής. Παράλληλα, ο ευρωσκεπτικισμός στην Ελλάδα έχει αυξηθεί, σήμερα η εμπιστοσύνη στην ΕΕ υπολογίζεται σε λιγότερο από 20%. Εμείς επιμένουμε ότι η απομόνωση δεν βοήθησε ποτέ κανέναν αλλά και συνεργασία δεν σημαίνει υποτέλεια. Η χώρα μας έχει πετύχει πολλά σε συνεργασία με τους εταίρους και τους συμμάχους τους. Ταυτόχρονα, η Ελλάδα έχει προσφέρει σημαντικά στο παρελθόν στους συμμάχους της.

Ποιον θέλετε για επόμενο Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής; Και σε ποια ομάδα στο ευρωκοινοβούλιο θα ενταχθείτε;

• Πρόσφατα ο σκηνοθέτης Βιμ Βέντερς είπε: «Η Ευρώπη που σαν παιδί ονειρεύτηκα δεν έχει καμιά σχέση με τη σημερινή Ευρώπη της γραφειοκρατίας και της παγωνιάς». Αυτή την Ευρώπη βλέπουμε στην ατζέντα των υποψηφίων. Συνεχώς ακούγονται λόγια κουρασμένα και ασύνδετα που δε δίνουν καμία ελπίδα στα εκατομμύρια των πολιτών που οι ζωές τους έχουν γυρίσει ανάποδα από την κακοδιαχείριση της νομισματικής ένωσης, τη μαζική ανεργία, την κατάρρευση των τραπεζών, τη διάβρωση του κράτους πρόνοιας.
• Εμείς, λοιπόν, δεν έχουμε στόχο να κουρνιάσουμε στην πρώτη βολική γωνιά που θα βρούμε μπαίνοντας στο Ευρωκοινοβούλιο. Θα μελετήσουμε την ανθρωπογεωγραφία των ομάδων που θα σχηματιστούν. Θα δούμε τι συγκεκριμένα προτείνουν για τον περιορισμό της ανεργίας των νέων, για τη νεανική επιχειρηματικότητα η οποία πρέπει να ενισχυθεί απευθείας από την ΕΕ. Θα συζητήσουμε τις απόψεις τους για το διευρυνόμενο χάσμα Βορρά–Νότου. Εν ολίγοις το Ποτάμι θα συμμαχήσει με αυτούς που θέλουν μια δυναμικότερη και δικαιότερη Ευρωπαϊκή Ένωση πιο κοντά στους πολίτες της.

Πώς πρέπει να αντιμετωπίσει η Ευρώπη την εμπορική εισβολή της Κίνας;

• Η Ευρώπη κατακλύζεται από προϊόντα τρίτων χωρών. Κάποια από αυτά είναι επικίνδυνα, άλλα είναι ακατάλληλα. Παρασκευάζονται σε περιοχές του πλανήτη που δεν υπάρχουν εργασιακά δικαιώματα, σε χώρες που δεν υπάρχουν ούτε στοιχειώδεις κανόνες προστασίας του περιβάλλοντος. Και η Ευρώπη κάτι πρέπει να κάνει γι’ αυτό. Δεν πρέπει να δειλιάσει. Η Κίνα το 2013 εκτόπισε τις ΗΠΑ και έφτασε στην κορυφή του παγκόσμιου εμπορίου. Η Ινδία πλησιάζει και αυτή στην κορυφή. Πρέπει λοιπόν σύντομα να μπουν κανόνες, να προφυλάξουμε την υγεία των κατοίκων της Ευρώπης και να υπερασπιστούμε τις οικουμενικές μας αρχές. Θέλουμε το ελεύθερο εμπόριο, θέλουμε όμως κι ένα άρτιο κανονιστικό-ρυθμιστικό πλαίσιο για τις αγορές. Και θέλουμε η Ελλάδα να έχει λόγο στις ευρωπαϊκές πολιτικές, καθώς το ζήτημα αυτό αγγίζει όλη την Ευρώπη και μπορεί να λυθεί μόνο με διάλογο και διαπραγμάτευση μεταξύ της ΕΕ και των κύριων εμπορικών εταίρων (Κίνα, Ινδία, Η.Π.Α., Ιαπωνία) στα fora του G7 και του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου.

Τι προτείνει το Ποτάμι για την φορολογία των πολυεθνικών κολοσσών;

• Τα λεφτά που χάνονται στους «ωκεανούς» είναι πράγματι πολλά. Οι πολυεθνικοί κολοσσοί δε θέλουν να φορολογούνται, και με το κόλπο των θυγατρικών εταιριών και του transfer pricing παίρνουν τα λεφτά από την Ευρώπη και τα πάνε σε κάποιους αφορολόγητους παραδείσους. Η Ευρώπη πρέπει να βάλει έναν φραγμό σε αυτή την πρακτική. Μας χαροποιεί ότι το ζήτημα αυτό είναι ψηλά στην ατζέντα του προέδρου Ομπάμα. Μέσω των θεσμών της ΕΕ η Ελλάδα θα πρέπει να έχει λόγο. Πρόκειται για χρήματα των εργαζομένων της Ευρώπης, των διανοούμενων, των νέων που χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες ή καταναλώνουν τα προϊόντα αυτών των κολοσσών. Άλλωστε δεν είναι δυνατόν σε μια εποχή που η λιτότητα είναι η «συνεχής» συμβουλή για τους λαούς της Ευρώπης το 0,6% του πληθυσμού να κατέχει το 40% του παγκόσμιου πλούτου. Τα κέρδη λοιπόν, είτε είναι χιλιάρικα είτε είναι δισεκατομμύρια πρέπει να φορολογούνται στις χώρες που παράγονται. Και αυτό μόνο μια συνεργασία της Ευρώπης, των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας μπορεί να το επιβάλει.

Οι Γερμανοί μας χρωστάνε λεφτά; Θα τα διεκδικήσετε; 

• Είναι σημαντικό οι προσπάθειες της Ελλάδας να επικεντρωθούν στη διεκδίκηση συγκεκριμένων και απτών αξιώσεων:
o το Κατοχικό Δάνειο, το οποίο ακόμα και το ναζιστικό καθεστώς είχε αναγνωρίσει ως συμβατική υποχρέωση της Γερμανίας
o αποζημιώσεις και αντισταθμιστικά μέτρα για θύματα ή μαρτυρικές κοινότητες, ιδίως εάν δεν καλύφθηκαν από τη γερμανοελληνική συμφωνία του 1960
o εντοπισμός και επαναπατρισμός συγκεκριμένων κλεμμένων αρχαιοτήτων που δεν έχουν επιστραφεί ακόμα.

Η Ελλάδα έχει ακαδημαϊκό και ερευνητικό μέλλον ή είναι καταδικασμένη να εισάγει μόνο ιδέες και γνώση από το εξωτερικό;

• Η Ελλάδα μπορεί να έχει λαμπρό ακαδημαϊκό μέλλον στην έρευνα και την καινοτομία. Δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη από την πληθώρα Ελλήνων ακαδημαϊκών και ερευνητών στα καλύτερα πανεπιστήμια της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Δουλεύοντας σε ένα εξόχως ανταγωνιστικό περιβάλλον, Έλληνες επιστήμονες προάγουν με καινοτόμο έρευνα την επιστήμη, εκπαιδεύουν τη νέα γενιά ηγετών και «διαφημίζουν» τη χώρα μας. Το καίριο πολιτικό ζήτημα για τη χώρα είναι ότι το σύστημα τούς εμποδίζει ακόμα και να διδάξουν δωρεάν σε Ελληνικά πανεπιστήμια.

Ποιες είναι η προτάσεις σας για την αντιμετώπιση της ανεργίας;

• Η μόνη πραγματική λύση για την ανεργία είναι να ξαναπάρει μπροστά ο ιδιωτικός τομέας, και όποιοι πολιτικοί το κρύβουν αυτό, κοροϊδεύουν. Αυτό θα γίνει με μέτρα όπως η ενίσχυση της ρευστότητας. Επίσης, τα κονδύλια του νέου ΕΣΠΑ για επιδότηση της εργασίας πρέπει να δίνονται για απασχόληση σε επιχειρήσεις, ή για αυτοαπασχόληση, αντί για stages στο δημόσιο. Έτσι αποκτούν οι νέοι χρήσιμες εμπειρίες και έχουν καλύτερες πιθανότητες να συνεχίσουν να δουλεύουν παραγωγικά. Για την αυτοπασχόληση των νέων, μπορεί να καλύπτεται η εισφορά ΟΑΕΕ μέχρι μια ηλικία (π.χ. 30 ετών), για να μπορούν να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους χωρίς να υποχρεωθούν σε μαύρη εργασία.
• Επίδομα ανεργίας για 2 χρόνια μέχρι η ανεργία να πέσει κάτω του 10%.
• Θα πρέπει επίσης οι νέοι να εκπαιδευτούν ταχύρρυθμα σε ειδικότητες και δεξιότητες που σήμερα λείπουν. Παρά την ανεργία, μία στις τρεις επιχειρήσεις στην Ελλάδα δε βρίσκει κατάλληλους συνεργάτες. Με το μέτρο αυτό μπορούν να απορροφηθούν έως και 100.000 άνεργοι (σύμφωνα με την έκθεση ομάδας εργασίας της Ε.Ε για την απασχολησιμότητα στην Ευρώπη).

Ποια δικαιώματα πρέπει να απολαμβάνουν οι μειονότητες της χώρας;

• Οι μειονότητες πρέπει να έχουν ίσα δικαιώματα με το υπόλοιπο κοινωνικό σώμα. Και από την πλευρά τους υποχρεούνται, όπως είναι αυτονόητο, να σέβονται τους νόμους της χώρας αλλά και κάποιες πανανθρώπινες αξίες (τα δικαιώματα της γυναίκας, το δικαίωμα των παιδιών στη μόρφωση κ.ο.κ). Οι κοινωνίες μας ωφελούνται όταν είναι πλουραλιστικές και πρέπει να επιζητούμε την ένταξη των μειονοτήτων – την ένταξη όχι την αφομοίωση.

Οι μετανάστες αποτελούν καλό ή κακό για τη χώρα;

• Η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει να παίζει τον ρόλο της παγίδας εξαθλιωμένων ανθρώπων. Χρειάζεται αποτελεσματική συνοριακή φύλαξη αλλά και φροντίδα για τους μετανάστες που ζουν στη χώρα. Παράλληλα, η Ελλάδα θα πρέπει να διεκδικήσει την αναθεώρηση του κανονισμού Δουβλίνο ΙΙ.
Πρέπει να διοχετεύσουμε τους μετανάστες που θέλουν να παραμείνουν και να εργαστούν στην Ελλάδα όπου υπάρχουν ανάγκες, βάσει των δεξιοτήτων τους και με σεβασμό στο δικαίωμά τους για αμοιβή και ασφάλιση, και με αντίστοιχη υποχρέωσή τους για καταβολή φόρων και εισφορών.
Δε θα πρέπει να υπάρχουν εμπόδια για τα παιδιά μεταναστών που γεννιούνται και μεγαλώνουν στην Ελλάδα να γίνουν Έλληνες.

Οι μετανάστες όμως δεν μπορούν να αλλοιώσουν τη σύνθεση της χώρας;

• Μια κοινωνία δεν μπορεί να φοβάται το διαφορετικό, αντιθέτως, πρέπει να υπερασπίζεται την ενότητα του διαφορετικού. Από τη σύνθεση του διαφορετικού προκύπτουν οι καλύτερες ιδέες, οι υγιέστερες κοινωνίες. Η απομόνωση κάνει τους ανθρώπους εχθρούς, η ένταξη τους κάνει σύμμαχους. Σεβόμαστε λοιπόν και υπερασπιζόμαστε τη διαφορετικότητα σε όλα τα επίπεδα και όλες τις μορφές. Επιθυμούμε μια ανοικτή κοινωνία με υπεύθυνους πολίτες χωρίς προκαταλήψεις, μια αγορά που προάγει την αριστεία και την καινοτομία, μια πολιτεία που δε φοβάται την ελευθερία του λόγου.

Με το σύμφωνο συμβίωσης ομοφυλοφίλων συμφωνείτε; 

• Η αγάπη αποτελεί μη αποκλειστικό αγαθό. Αυτό σημαίνει ότι το να αγαπά ένας άνθρωπος κάποιον άλλο, άνδρα ή γυναίκα, δε σου στερεί το δικαίωμα να αγαπάς εσύ αυτόν που θες. Ο ρόλος της πολιτείας δεν είναι να ρυθμίζει τη σεξουαλική ζωή των ανθρώπων (εκτός εάν πρόκειται για περιπτώσεις σεξουαλικών εγκλημάτων, εκμετάλλευσης ανηλίκων κ.λπ. όπου θα πρέπει να υπάρχει ένα αυστηρό πλέγμα νόμων το οποίο και να εφαρμόζεται). Ο ρόλος της πολιτείας είναι να αντιμετωπίζει με ισονομία όλους τους πολίτες της.
Αναγνώριση λοιπόν για όλα τα ζευγάρια, ανεξαρτήτως φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου των δύο συντρόφων, του δικαιώματος στον πολιτικό γάμο και το σύμφωνο συμβίωσης. Τροποποίηση του αντιρατσιστικού νόμου με προσθήκη προβλέψεων για τις διακρίσεις λόγω βιολογικού ή κοινωνικού φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου.

Ποια είναι η πρότασή σας για το χρέος;

• Σήμερα αυτό που πρέπει να ζητήσουμε είναι χαμηλότερες πληρωμές τόκων για τα επόμενα χρόνια. Αν και οι πληρωμές τοκοχρεολυσίων δε είναι ιδιαιτέρως υψηλές μέχρι το 2021, πιστεύουμε ότι είναι ρεαλιστικό να επιτύχουμε περαιτέρω μείωση των επιτοκίων για τα διμερή δάνεια από τις χώρες τις ΕΕ, καθώς και μία περαιτέρω μετακύλιση της αποπληρωμής. Το χρέος θα πρέπει να το διαπραγματευτούμε όταν θα είμαστε πιο ισχυροί. Όταν θα είναι σε καλύτερη κατάσταση ο ιδιωτικός τομέας, όταν δε θα κινδυνεύουν με κατάρρευση επιχειρήσεις, όταν οι τράπεζες μειώσουν τον δανεισμό τους από τους μηχανισμούς παροχής ρευστότητας της ΕΚΤ. Το κύριο ζήτημα πάντως που θα κρίνει τη βιωσιμότητα ή μη του χρέους είναι η αναθέρμανση της οικονομικής δραστηριότητας και η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας. Αυτό είναι κάτι που συμφωνούν όλοι οι διεθνείς οργανισμοί και οι ειδικοί. Ακόμα και αν μειωθεί το χρέος, αν η οικονομία δεν ανακάμψει και η ύφεση συνεχιστεί τότε το χρέος δε θα είναι βιώσιμο. Για να το πούμε συνοπτικά, για εμάς το στοίχημα για τη μείωση του χρέους (που συνήθως μετριέται ως λόγος προς το ΑΕΠ) είναι η αύξηση της παραγωγής και η μείωση της ανεργίας, η αύξηση δηλαδή του παρονομαστή.

Και το μνημόνιο ως πότε θα το ακολουθούμε; 

• Κατ αρχήν δεν υπάρχει μονομερώς ένα μνημόνιο. Υπάρχει μία δανειακή σύμβαση στην οποία επισυνάπτεται ένα πρόγραμμα οικονομικών αλλαγών, δυστυχώς καταρτισμένο βιαστικά και χωρίς να ληφθούν υπ’ όψιν κάποιες ιδιαιτερότητες. Για να ξεφύγουμε από τα Μνημόνια ένα τρόπος υπάρχει. Να εκπονήσουμε ένα Εθνικό σχέδιο που θα εξασφαλίζει πρώτα απ’ όλα ότι η ελληνική οικονομία θα γίνει παραγωγική και θα συγκλίνει με την Ευρωζώνη. Μόνο τότε η κοινωνία της Ευρώπης θα ακούσει το αίτημα μας για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.
Πάντως αν χρειαστεί περαιτέρω χρηματοδότηση αυτή πρέπει να γίνει απευθείας από τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς, ώστε να μην επιβαρυνθούν επιπλέον οι επόμενες γενιές.

Πότε πιστεύετε ότι θα αλλάξουν τα πράγματα στην οικονομία;

• Το πιο σημαντικό ερώτημα για την οικονομία όχι μόνο σήμερα αλλά τα τελευταία 30 χρόνια είναι γιατί καμιά κυβέρνηση δεν ασχολήθηκε με το εμπορικό ισοζύγιο, και γιατί όποτε κάποιοι ελάχιστοι το έθεταν στον δημόσιο διάλογο, δεν τους άκουγε κανένας. Η διαφορά ανάμεσα σε εξαγωγές και εισαγωγές είναι αρνητική από το 1962. Καμιά κυβέρνηση, ούτε της ΝΔ ούτε του ΠΑΣΟΚ, είτε λαϊκίστικη είτε εκσυγχρονιστική δεν πήρε σοβαρά μέτρα για το ισοζύγιο. Το βάθος της κρίσης στην Ελλάδα οφείλεται σε αυτή τη μακροχρόνια και θεμελιακή αδυναμία – στο ότι δηλαδή η παραγωγική βάση της χώρας δεν μπορούσε να υποστηρίξει τις δαπάνες που έκαναν τα νοικοκυριά και το κράτος. Γιατί λοιπόν αυτή η εγκληματική αμέλεια; Γιατί κανένας πρωθυπουργός και κανένας υπουργός οικονομίας, παρόλο που ορισμένοι ήταν σοβαροί άνθρωποι, δεν μπόρεσε να αντιστρέψει την τάση.

Πώς θα μπορούσε να ενισχυθεί η επιχειρηματικότητα;

• Σήμερα οι επιχειρήσεις πνίγονται και η ανεργία καλπάζει επειδή οι τράπεζες δεν μπορούν, και σε κάποιο βαθμό δε θέλουν, να δώσουν περισσότερα δάνεια. Η ΕΕ μπορεί να βοηθήσει σε αυτό, είτε με τη δημιουργία ενός ειδικού μηχανισμού χρηματοδότησης απευθείας σε επιχειρήσεις, είτε παρέχοντας ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες με ειδικές ρήτρες για να κατευθυνθούν τα λεφτά στην πραγματική οικονομία και όχι σε ημέτερους.
• Θα πρέπει να εξερευνήσουμε και άλλες μορφές χρηματοδότησης, ειδικά για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις αλλά και ελεύθερους επαγγελματίες, συνεταιρισμούς κ.λπ., όπως, π.χ. τα μικροδάνεια, όχι μόνο μέσω του προγράμματος Jeremie αλλά και από άλλες πηγές. Αλλά και εδώ δεν υπάρχει ρυθμιστικό πλαίσιο.

Τους φόρους θα τους μειώνατε;

• Οι φόροι πέρα από κάποιες διορθώσεις αδικιών δεν είναι εύκολο να μειωθούν αισθητά. Αλλά θα πρέπει να μειώσουμε τις ασφαλιστικές εισφορές. Αυτές κάνουν ακριβό το κόστος εργασίας στις επιχειρήσεις και χαμηλό τον καθαρό μισθό. Γι’ αυτούς που θέλουν να αυτοαπασχοληθούν, η εισφορά του ΟΑΕΕ είναι απαγορευτική. Έτσι μεγαλώνει η ανεργία αλλά και η μαύρη και ευκαιριακή εργασία. Προτείνουμε, λοιπόν, να καταργηθούν οι εισφορές του κλάδου υγείας σε όλα τα ταμεία, και να καλύπτονται από το ΕΣΥ όλοι οι κάτοικοι, ασφαλισμένοι και μη, όπως σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Για να γίνει αυτό πρέπει να βρεθούν συνολικά περίπου 2-3 δις ευρώ (ενώ οι εισφορές θα μειωθούν κατά 4 δις ευρώ) ή εναλλακτικά, να μειωθούν κάποιες ολοφάνερα άδικες δαπάνες, όπως είναι οι συντάξεις γήρατος που δίνονται σε ηλικίες κάτω από τα 60.

Ποιες θα ήταν οι αρχές ενός δίκαιου φορολογικού συστήματος; 

• Οι ισχυρότεροι οικονομικά στους οποίους η χώρα δίνει την ευκαιρία να συσσωρεύσουν πλούτο, οφείλουν να δίνουν αναλογικά περισσότερα στην κοινωνία. Θα πρέπει να καταργηθούν όλες οι φοροαπαλλαγές και τα ειδικά φορολογικά προνόμια. Όλα τα εισοδήματα σε μια φορολογική κλίμακα. Χαμηλή φορολόγηση των αδιανέμητων κερδών (π.χ. 15%) ως αντίτιμο για τις υπηρεσίες που απολαμβάνουν τα νομικά πρόσωπα από το κράτος (π.χ. υπηρεσίες δικαιοσύνης, ασφαλείας κ.λπ.).

Τι πιστεύετε για τις ιδιωτικοποιήσεις;

• Το κράτος δεν μπορεί να έχει το μονοπώλιο σε επιχειρηματικές δραστηριότητες στις οποίες μπορεί να υπάρξει ανταγωνισμός άρα και μεγαλύτερο κέρδος για την κοινωνία (τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες, παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος, συγκοινωνίες κ.ά.) παράλληλα όμως πρέπει να διατηρηθεί το κρατικό μονοπώλιο ή την αυξημένη εποπτεία εκεί που υπάρχουν φυσικά μονοπώλια (π.χ. ύδρευση και αποχέτευση, συχνότητες, δίκτυα ρεύματος, τηλεπικοινωνιών, σιδηροδρόμων κ.ά.).

Μήπως μας σώσουν τα πετρέλαια;

• Αυτό είναι ένα ερώτημα που θα απαντηθεί σε δέκα με δεκαπέντε χρόνια. Η αντίληψη πάντως ότι το πρόβλημα της Ελλάδας θα λυθεί με τα πετρέλαια δεν είναι εποικοδομητική. Αντί να δούμε τι θα κάνουμε για να βγούμε από αυτή την πρωτοφανή κρίση, επαναπαυόμαστε περιμένοντας πετροδολλάρια. Υπάρχουν πολιτικοί που λένε ότι καθόμαστε πάνω στα πετρέλαια και κάποια στιγμή θα τα εξορύξουμε κι όλοι θα γίνουμε πλούσιοι και ευτυχισμένοι.
Ακόμα και στην περίπτωση που έχουμε μεγάλα βεβαιωμένα κοιτάσματα θα πρέπει να πούμε ότι ο πλούτος αυτός δεν ανήκει μόνο σε εμάς, ανήκει στα παιδιά μας. Τους παίρνουμε κάτι που δε μπορεί να ανανεωθεί. Και για να είμαστε δίκαιοι με τις επόμενες γενιές, πρέπει να τους αφήσουμε ένα αντιστάθμισμα, ισοδύναμου οφέλους με αυτό που παίρνουμε και όχι να σκεφτόμαστε πώς θα τις ληστέψουμε.

Έχετε προτάσεις για την άμεση ανακούφιση αυτών που έπληξε περισσότερο η κρίση;

- Σχολικά γεύματα σε όλα τα δημοτικά σχολεία για όλους τους μαθητές. Από εντελώς δωρεάν έως 50 ευρώ το μήνα, ανάλογα με το εισόδημα της οικογένειας. Εφαρμόζεται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Η γενίκευση των σχολικών γευμάτων σε ολόκληρη τη χώρα είναι επένδυση στο ανθρώπινο κεφάλαιο. Θα εμποδίσει την κρίση να αφήσει μόνιμες πληγές στα σημερινά παιδιά.
- Κουπόνι σε όλες τις οικογένειες με παιδιά ηλικίας 2-5 ετών, εξαργυρώσιμο σε πιστοποιημένους βρεφονηπιακούς σταθμούς (δημοτικούς ή ιδιωτικούς). Έτσι δημιουργούνται θέσεις απασχόλησης και επιτρέπει σε γυναίκες και άντρες γονείς να ψάξουν για δουλειά.
- Στήριξη όλων των ηλικιωμένων που ζουν μόνοι με υπηρεσίες υγείας και καθημερινής φροντίδας, τύπου «Βοήθεια στο Σπίτι».
- Δωρεάν πρόσβαση όλων σε ένα βασικό πακέτο υπηρεσιών υγείας.
- Πιλοτική εφαρμογή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος. Από το 2010 προβλέπεται στο Μνημόνιο, από το 2012 είναι νόμος του κράτους για πιλοτική εφαρμογή από την 1 Ιανουαρίου του 2014, με δέσμευση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για συγχρηματοδότηση 95% – αλλά δεν ασχολείται κανείς.

Την Ελλάδα θα σώσει το χώμα, ο ήλιος κι η θάλασσα είπατε ξεκινώντας και κάποιοι μειδίασαν.

• Ναι, γιατί κάποιοι δεν αντιλαμβάνονται ότι η θάλασσα είναι το μείζον συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας και μια εν υπνώσει πλουτοπαραγωγική πηγή που οφείλουμε να διαφυλάξουμε, να αξιοποιήσουμε και να αναπτύξουμε με βιώσιμο τρόπο. 15.000 χιλιόμετρα ακτογραμμή – 6.000 νησιά. Οι προτεραιότητές μας είναι η χαρτογράφηση του θαλάσσιου βυθού με άμεση προτεραιότητα τις ποσειδωνίες. Η τήρηση των νόμων για την υπεραλίευση. Ο εκσυγχρονισμός των ιχθυοκαλλιεργειών που θα πρέπει να λειτουργούν σε πολύ πιο αυστηρό πλαίσιο. Επιπλέον υπάρχουν αναξιοποίητα ευρωπαϊκά κονδύλια για θαλάσσιο και υποθαλάσσιο τουρισμό, αλιευτικά καταφύγια, περιβαλλοντική θαλάσσια εκπαίδευση.
Η θάλασσα όπως και το χώμα της Ελλάδας είναι πλούτος ανεκμετάλλευτος. Να σας αναφέρουμε ένα μόνο παράδειγμα που δείχνει την αμέλειά μας. Δεν υπάρχει στην Ελλάδα σχολείο, Τεχνικό Λύκειο, ΤΕΕ, ΤΕΙ, ή Ανωτάτη Σχολή που να διδάσκεται έστω ένα μάθημα για το ελαιόλαδο. Στη Γαλλία με συνολική παραγωγή 5.000 τόνων (όσο παράγει μόνη της η Κόρινθος), η Σχολή Χημικών στο Μονπελιέ παρέχει μεταπτυχιακές σπουδές στην Ελαιολογία. Στην Ελλάδα υπάρχει κενό με πολλαπλές συνέπειες για την ελαιουργική παραγωγή, την οικονομία και την ανταγωνιστικότητα.

Απ’ την πρώτη στιγμή κάποιοι πολιτικοί σχολίασαν ότι το Ποτάμι δεν έχει πρόγραμμα.

• Ναι, το ακούσαμε. Μπορούν να μας πουν όμως με βάση ποιο πρόγραμμα μπαινόβγαιναν κάποια κόμματα στην κυβέρνηση; Ή θυμάται κανείς τίποτα από τα γαλάζια Ζάππεια και τα πράσινα «λεφτά υπάρχουν»; Όλα αυτά ήταν προγράμματα; Ή είναι πρόγραμμα το κορώνα-γράμματα που παίζουν κάποιοι με το ευρώ ή τη δραχμή.
Η χώρα δεν έχει ανάγκη από προγράμματα φτιαγμένα σε κομματικά θερμοκήπια ή διαφημιστικά γραφεία. Έχει ανάγκη από επεξεργασμένες λύσεις τις οποίες θα βρούμε μαζί με τους πολίτες που θα πιστέψουν στη δύναμή τους.

ΜΠΟΡΕΙ ΕΝΑ "ΠΟΤΑΜΙ" ΝΑ ΜΑΣ ΞΕΠΛΕΝΕΙ;

Οι ευρωεκλογές κι οι αυτοδιοικητικές εκλογές πλησιάζουν και ακόμα μια φορά καλούμαστε να ψηφίσουμε με κριτήριο το ποιος είναι λιγότερο κακός από τον άλλον… Χρόνια τώρα ψάχνω να βρω κάποιο κόμμα που θα με κάνει να πω: «ναι, αυτούς θα τους ψηφίσω γιατί τους γουστάρω, με εκφράζουν απόλυτα». Ακόμα ψάχνω…

Το κυριότερο που με χαλάει σε όλες τις παρατάξεις είναι τα πρόσωπα και το παρελθόν των «σωτήρων» μας. Σε όλα τα κόμματα βλέπεις ανθρώπους που έχουν υπάρξει βουλευτές, υπουργοί ή και πρωθυπουργοί, ανθρώπους που έχουν ψηφίσει του κόσμου τις ανοησίες, ανθρώπους που με περισσή ευκολία αλλάζουν κόμματα σαν τα πουκάμισα ανάλογα με το πώς αυτό εξυπηρετεί την επανεκλογή τους. Το κυριότερο, βλέπεις εκατοντάδες ανθρώπους να είναι οι ίδιοι εδώ και πολλά χρόνια, επαγγελματίες της πολιτικής, οι οποίοι μας καταστρέφουν και μας σώζουν, λειτουργούν πάντα για το καλό μας και γνωρίζουν φυσικά τα πάντα ενώ εμείς οι ανίδεοι είμαστε «απλοί ψηφοφόροι» που οφείλουμε να τους ακολουθούμε σε όποια επιλογή κι αν κάνουν…

Κι αν κάποιοι από αυτούς δήθεν νοιαστούν κάποια στιγμή για τον κόσμο και τα προβλήματά του, το πολύ πολύ να μεταφέρουν δίκην ερωτήματος προς τον αρμόδιο υπουργό με copy – paste το κείμενο με τις αγωνίες του. Κι όταν έρθει η απάντηση του υπουργού περιέχοντας ένα κάρο ανοησίες και ψεύδη, γραμμένα μόνο και μόνο για να απαντηθεί τυπικά το ερώτημα, ο ρόλος όλων τους τελειώνει. Και ο απλός κόσμος θα πρέπει να είναι κι ευχαριστημένος που οι πολιτικοί ασχολήθηκαν μαζί του… Τα νιώσαμε στο πετσί μας όλα αυτά τους τελευταίους μήνες με τα την κατάργηση της δημοτικής αστυνομίας.

Αυτό λοιπόν που ψάχνω και δεν βρίσκω είναι ένα κόμμα που να απαρτίζεται από ανθρώπους με κοινή λογική και, το βασικότερο, άσχετους με την πολιτική. Ένα κόμμα με πραγματικά «ανεξάρτητους» Έλληνες, όχι μια παρέα πρώην υπουργών που υποκρίνονται τους επαναστάτες για να καρπωθούν την οργή των ψηφοφόρων. Ένα κίνημα με θέσεις και ιδέες βασισμένες στα πραγματικά προβλήματα της χώρας και των κατοίκων της χώρας αυτής, βασισμένες σε ρεαλιστικές λύσεις στα προβλήματα, λύσεις οι οποίες δεν θα απαιτούν τη φτωχοποίηση και εξαθλίωση της κοινωνίας μας, λύσεις οι οποίες δεν θα οριοθετούνται από αριστερές, δεξιές ή κεντρώες ιδεολογίες.

Δε χρειάζεται για παράδειγμα και πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς πως για την άνοδο της οικονομίας της χώρας απαιτούνται επενδύσεις, τόσο από εσωτερικούς όσο και από εξωτερικούς επενδυτές. Τι κάνει μέχρι σήμερα η Ελλάδα για να τους προσελκύσει και να τους δελεάσει; Ότι χειρότερο μπορεί!!! Καταρχήν διαθέτουμε το πλέον δαιδαλώδες φορολογικό σύστημα που αλλάζει κάθε μέρα σχεδόν ανάλογα με το πώς θα ξυπνήσουν Τρόϊκα και στελέχη του Υπουργείου Οικονομικών. Από μόνο του αυτό είναι ο κυριότερος λόγος που αποθαρρύνει τον οποιονδήποτε να «σπρώξει» χρήμα στην ελληνική αγορά. Έχουμε Φλεβάρη του 2014 και οι επιχειρήσεις έχουν κάποια ιδέα για το πώς θα φορολογηθούν για το 2013, αρκετές απορίες για το πώς θα φορολογηθούν για το 2014 και παντελή άγνοια για το πώς θα φορολογηθούν για το 2015!!! Πείτε μου εσείς με τι δεδομένα θα καταστρώσουν business plan για επενδύσεις στην Ελλάδα…

Τόσο δύσκολο είναι πια να γίνει επιτέλους αυτό που όλοι βλέπουν πως χρειάζεται, ένα ενιαίο, μινιμαλιστικό (χωρίς παράθυρα και… μπουκαπόρτες) και πάνω απ’ όλα σταθερό για πολλά χρόνια φορολογικό πλάνο; Τόσο δύσκολο είναι να μηχανογραφηθούν τα πάντα στις Εφορίες;

Την ίδια ώρα, δεν παρέχεται κανένα κίνητρο για την επιχειρηματικότητα των νέων, οι καινοτομίες χάνονται στο απύθμενο πηγάδι της γραφειοκρατίας κι οι συνεχείς μειώσεις μισθών έχουν καταποντίσει την αγοραστική ικανότητα των καταναλωτών. Καταστήματα κλείνουν υπό το βάρος των χρεών σε παντός τύπου υπηρεσίες και ασφαλιστικά ταμεία, την ώρα που το ίδιο το κράτος τους χρωστά εκατομμύρια σε επιστροφές ΦΠΑ!!!

Τόσο δύσκολο είναι να μηδενιστεί η γραφειοκρατία και να δοθεί περίοδος χάριτος για χρέη προς το δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία, την ώρα που έτσι κι αλλιώς οι περισσότεροι αναγκάζονται να παρανομούν για να μπορέσουν να επιβιώσουν;

Σε ότι αφορά τον περίφημο εξορθολογισμό του δημοσίου, είναι δυνατόν να γίνεται με σπασμωδικές και ακατανόητες κινήσεις, οι οποίες μόνο βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα και απολύσεις χωρίς πραγματικό αντίκρισμα επιτυγχάνουν; Απολύονται μόνιμοι σχολικοί φύλακες για να προσληφθούν για 5-6 μήνες με προγράμματα ΟΑΕΔ σχολικοί επιστάτες; Απολύονται μόνιμοι εκπαιδευτικοί για να προσληφθούν στη θέση τους ωρομίσθιοι; Κι όλα αυτά χωρίς σχέδιο, χωρίς αξιολόγηση των υπαλλήλων και των υπηρεσιών, έτσι, χύμα στο κύμα…

Είναι τόσο δύσκολο να υπάρξει ένα εθνικό σχέδιο για το δημόσιο; Να μην πειραχτεί τίποτα για 6 μήνες, να τα βάλουμε όλα κάτω και να πούμε χρειαζόμαστε αυτό, εκείνο και το άλλο, και δεν χρειαζόμαστε αυτά κι εκείνα; Και τη δουλειά αυτή να μην την κάνει μόνη της η κυβερνητική πλειοψηφία φυσικά. Για τέτοια εθνικά ζητήματα που αφορούν το σχεδιασμό του κράτους θα πρέπει να συμφωνούν κατά το δυνατόν όλες οι πολιτικές δυνάμεις, και ο σχεδιασμός αυτός να παραμένει αναλλοίωτος για πολλά χρόνια, όχι κάθε υπουργός να αλλάζει ότι του κατέβει ανά 1-2 χρόνια. Παιδεία, Σώματα Ασφαλείας, Οικονομία, Τουρισμός, Υγεία.  Να υπάρξει ένα οργανόγραμμα του ελληνικού δημοσίου από τον πρωθυπουργό μέχρι τον τελευταίο δημόσιο υπάλληλο, και αυτό να αναθεωρείται κάθε 10 χρόνια μετά από κάθε απογραφή πληθυσμού.

Επίσης, είναι τόσο δύσκολο να υπάρξει ένα ενιαίο και αληθινά αξιοκρατικό σύστημα προσλήψεων στο δημόσιο; Είναι δυνατόν κάθε προκήρυξη θέσεων να μην έχει καμιά σχέση με άλλες προκηρύξεις; Αλλού μοριοδοτείται η εντοπιότητα κι αλλού όχι, αλλού μοριοδοτούνται τα τέκνα πολυτέκνων κι αλλού όχι, αλλού θεωρούνται ισότιμα τα πτυχία Πανεπιστημίου και τα πτυχία ΤΕΙ κι αλλού όχι, ενώ στις προκηρύξεις που θα γίνουν στο άμεσο μέλλον για ειδικούς φρουρούς της αστυνομίας θα μοριοδοτούνται τα τέκνα αστυνομικών!!!! Μπάχαλο κυριολεκτικά!!!

Ένα άλλο τεράστιο ζήτημα για τη χώρα είναι η απαράδεκτη κατάσταση με τη Δικαιοσύνη. Πέρα από τους εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες, νόμους που διαθέτουμε, και οι οποίοι είναι πολλές φορές αντικρουόμενοι και συχνά απαιτούν δικαστική ετυμηγορία, η καθυστέρηση με την οποία αποδίδεται σε τελικό βαθμό η Δικαιοσύνη είναι τεράστια. Αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος είναι στην ουσία η έλλειψη Δικαιοσύνης που οδηγεί σε σημαντικό έλλειμμα Δημοκρατίας.

Όταν κάποιος παρανομεί γνωρίζοντας πως ακόμα και να γίνει αντιληπτή η παρανομία του θα περάσουν 5-10 χρόνια για να τιμωρηθεί, για ποια Δημοκρατία μιλάμε; Έστω ότι χτίζω ένα αυθαίρετο. Ακόμα και να με ανακαλύψουν, θα με «γράψει» το ΙΚΑ, θα μου κάνει μήνυση η ΕΛ.ΑΣ., θα έχω να παλέψω και την Πολεοδομία του δήμου μου. Μέχρι όλα αυτά να τελειώσουν οριστικά και να πληρώσω ένα πρόστιμο, θα έχουν περάσει 10 χρόνια, θα έχω φυσικά ολοκληρώσει το αυθαίρετο, κι αν μάλιστα όλα αυτά τα χρόνια το νοίκιαζα θα έχω βγάλει εκατό φορές την αξία του προστίμου…

Ακόμα χειρότερα, αν το ίδιο το κράτος είναι αυτό που παρανομεί, ο πολίτης για να βρει το δίκιο του σε Διοικητικά Εφετεία και ΣτΕ θα πρέπει να περάσουν 5-6 χρόνια ξοδεύοντας υπέρογκα ποσά σε δικηγόρους, οπότε και το κράτος θα έχει κάνει μια χαρά τη δουλειά του… Τρανό παράδειγμα η πρόσφατη εξόφθαλμα αντισυνταγματική κατάργηση της δημοτικής αστυνομίας και οι πρόδηλες παρανομίες στις εγκυκλίους σχετικά με τη μετακίνηση των πρώην δημοτικών αστυνομικών σε άλλες υπηρεσίες του δημοσίου. Η αντίδραση του αρμόδιου υπουργού στις καταγγελίες: «θα το κρίνει η Δικαιοσύνη»… Κι αν η Δικαιοσύνη μετά από 3-4 χρόνια κρίνει πως ήταν παράνομα αυτά που έκανε ο υπουργός τι θα γίνει; Τίποτα απολύτως. Οι πρώην δημοτικοί αστυνομικοί είτε θα έχουν πάει παράνομα σε άλλες υπηρεσίες, είτε κάποιοι από αυτούς που τελικώς απολύθηκαν θα αποζημιωθούν. Τη δουλειά του όμως σήμερα ο συγκεκριμένος υπουργός θα την κάνει. Και μετά από 3-4 χρόνια δεν θα έχει καμία απολύτως κύρωση αν κριθεί πως ότι έκανε ήταν παράνομο. Κι είναι τεράστιο το έλλειμμα Δημοκρατίας όταν συμβαίνουν αυτά σε μια χώρα.

Τι πρέπει να γίνει; Μείωση και αντιστοίχηση με την πραγματικότητα των νόμων. Διπλασιασμός των Δικαστικών Λειτουργών και των γραμματειών τους, λειτουργία των δικαστηρίων με τακτικές δικάσιμους μέχρι αργά το βράδυ και όχι μέχρι τις 2 το μεσημέρι, και αλλαγή του συστήματος της Δικαιοσύνης που αφορά την εκδίκαση υποθέσεων, ειδικά όσων επείγουν πραγματικά. Τελικός στόχος η δραστική επιτάχυνση των διαδικασιών κι η τελεσίδικη απονομή της Δικαιοσύνης σε χρόνους που να αντιστοιχούν σε πραγματική απονομή Δικαιοσύνης.

Επιστρέφω στο αρχικό ερώτημα. Ποιοι θα τα κάνουν όλα αυτά; Ποια παράταξη; Ποια στελέχη;

Είναι προφανές πως οι επαγγελματίες πολιτικοί που βρίσκονται δεκαετίες στο προσκήνιο κι οι πολιτικοί που κληρονομούν εκλογικές πελατείες από γονείς και θείους, χωρίς να έχουν πρότερη ενεργή συμμετοχή στην κοινωνία, δεν μπορούν ή δεν θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα. Πιθανώς να βολεύονται από όλη αυτή την κατάσταση, κρατώντας μας αέναα ομήρους τους. Αν δεν χρειαζόμαστε τους συγκεκριμένους για διορισμό στο δημόσιο, για ευνοϊκές μεταθέσεις, για κάθε λογής ρουσφέτια, τότε ίσως ξυπνήσουμε μια μέρα και ανακαλύψουμε πως μας είναι άχρηστοι και δεν χρειάζεται να τους πληρώνουμε μια ζωή για «το καλό μας».

Έχω γράψει και παλιότερα πως δεν πιστεύω σε «αυθεντίες». Σε κανένα χώρο της ζωής μας. Αν κάποιος έχει όρεξη και ικανότητες να προσφέρει σαν βουλευτής ή σαν συνδικαλιστής ή σε οποιοδήποτε άλλο πόστο, μπορεί να το κάνει για 2 θητείες. Από εκεί και πέρα δεν έχει τίποτα καινούριο να προσφέρει, κόβει το δρόμο σε νεότερους ανθρώπους που έρχονται από πίσω με περισσότερη όρεξη και πιο φρέσκιες ιδέες, και επιπλέον μετά από 2 θητείες (συνήθως 8 χρόνια) είναι πολύ πιθανό ακόμα και ο πιο τίμιος και ειλικρινής άνθρωπος να αρχίσει να σκέφτεται διαφορετικά απ’ ότι στην αρχή, είναι πολύ πιθανό να αρχίσει να γίνεται «σύστημα εξουσίας».

Η συνεχής ανανέωση του πολιτικού δυναμικού εξασφαλίζει την ορθή λειτουργία της Δημοκρατίας.

Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν, ή καλύτερα δεν πρέπει να υπάρχουν αδιέξοδα. Στο πολίτευμα που εμπνεύστηκαν οι Αρχαίοι Έλληνες είναι υποχρεωμένος ο καθένας να συμμετέχει στα κοινά, έστω και μόνο ψηφίζοντας αυτό που τον εκφράζει. Κι αν δεν εκφράζεται από καμία από τις υπάρχουσες κινήσεις, είναι καθήκον του να δημιουργήσει αυτός το κάτι διαφορετικό, κάτι νέο, κάτι που αντιστοιχεί στα πιστεύω και τα ιδανικά του.

Ο Σταύρος Θεοδωράκης ανακοίνωσε χθες κάτι καινούριο. Αυτά που γράφει στο «καταστατικό» του άρθρο (http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.politiki&id=32059 ) είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό πράγματα που και εγώ έχω στο μυαλό μου. Πράγματα που βασανίζουν κι εμένα για το μέλλον αυτής της χώρας και όσων ζούμε και μεγαλώνουμε τα παιδιά μας σ’ αυτήν.

Μπορεί το «ΠΟΤΑΜΙ» να γίνει μια κίνηση που θα αλλάξει έστω και λίγο προς το καλύτερο την Ελλάδα; Δεν το ξέρω.

Αν όλα όσα φαίνεται να πρεσβεύει ο γνωστός δημοσιογράφος είναι αληθινά, αν η κίνηση αυτή είναι πραγματικά μια κίνηση απλών ανθρώπων και δεν αποδειχθεί καταφύγιο παρωχημένων πολιτικών ή «δούρειος ίππος» γνωστών οικονομικών συμφερόντων, τότε αξίζει τον κόπο να βουτήξουμε σ’ αυτό το «ΠΟΤΑΜΙ».

Αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε κάποιοι απλοί άνθρωποι με κοινή λογική να διορθώσουμε όσα εδώ και δεκαετίες οι ίδιοι κι οι ίδιοι πολιτικοί καταστρέφουν.

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΤΗΣ "ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ" ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΚΔΙΚΑΣΗ ΣΤΟ ΣΤΕ ΤΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ

Παρευρισκόμενος την Παρασκευή 7 Φλεβάρη στην εκδίκαση της Πρότυπης Δίκης και των υπολοίπων αιτήσεων ακύρωσης για τα θέματα της Δημοτικής Αστυνομίας ενώπιον της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας, έμεινα άφωνος ακούγοντας τις απαντήσεις και τα επιχειρήματα των συνηγόρων της «Διοίκησης». Προφανώς και δεν μπορούσαν, όχι μόνο από εμένα που ήμουν απλώς ένας ακροατής αλλά ούτε καν από τους δικηγόρους μας λόγω της διαδικασίας, να απαντηθούν τα επιχειρήματα αυτά την ίδια στιγμή. Θα απαντηθούν ευελπιστώ καταλλήλως από τα υπομνήματα που θα καταθέσουν οι δικηγόροι μας μέχρι τις 20 Φλεβάρη.

Δεν μπορώ όμως να κρατήσω μέσα μου όλα αυτά που σκέφτομαι, γι’ αυτό και θα παραθέσω μία προς μία τις απαντήσεις που θα ήθελα να δώσω αν ήταν εφικτό στη «Διοίκηση» και οι οποίες θα επιθυμούσα να συμπεριλαμβάνονται στα υπομνήματα των δικηγόρων μας.

«Τις αρμοδιότητες της Δημοτικής Αστυνομίας τις επαναφέραμε στην ΕΛ.ΑΣ. όπου ήταν αρχικά. Είναι αρμοδιότητες της Κεντρικής Διοίκησης όχι τοπικές, τις δώσαμε στους Δήμους με την ελπίδα να ασκηθούν καλύτερα αλλά απέτυχαν γι’ αυτό τις ξαναδίνουμε στην ΕΛ.ΑΣ.».

• Τότε γιατί δίνεται από το ίδιο το άρθρο 81 του Ν. 4172/2013 το δικαίωμα στους Δήμους να πάρουν εκ νέου αν το επιθυμούν τις αρμοδιότητες αυτές;

«Οι Διοικητικοί Υπάλληλοι πρώην Δημοτικοί Αστυνομικοί είναι εκπαιδευμένοι και μπορούν να ασκήσουν τις αρμοδιότητες».

• Απ’ ότι φαίνεται η «Διοίκηση» δεν γνωρίζει πως οι περισσότεροι πρώην Δημοτικοί Αστυνομικοί που παρέμειναν στους Δήμους αξιοποιούνται από αυτούς σε θέσεις αντίστοιχες των προσόντων τους, και όχι στις συσταθείσες «Νέες Δημοτικές Αστυνομίες» που έχουν φτιάξει ορισμένοι μεγάλοι Δήμοι, αποτελούμενες από Διοικητικούς Υπαλλήλους.
• Ακόμα όμως κι αν δεχθούμε πως όλοι οι πρώην Δημοτικοί Αστυνομικοί που παρέμειναν στους Δήμους θα πρέπει να στελεχώνουν αυτές τις «Νέες Δημοτικές Αστυνομίες», τίθεται το ερώτημα: Αυτός ήταν ο σκοπός της κατάργησης της Δημοτικής Αστυνομίας; Η άσκηση των αρμοδιοτήτων μιας ένστολης οργανωμένης υπηρεσίας (για παράδειγμα 72 ατόμων στο Ηράκλειο Κρήτης) να μεταφερθεί σε ένα μόρφωμα 5-10 Διοικητικών Υπαλλήλων πρώην Δημοτικών Αστυνομικών;

«Υπήρχε παράλληλη άσκηση αρμοδιοτήτων από την ΕΛ.ΑΣ. και τη Δημοτική Αστυνομία που προκαλούσε σύγχυση».

• Το ίδιο ακριβώς θα συμβαίνει και στο μέλλον σύμφωνα με το σχεδιασμό της «Διοίκησης». Τις αρμοδιότητες της πρώην Δημοτικής Αστυνομίας θα τις ασκούν σε μεγάλο βαθμό παράλληλα οι «Νέες Δημοτικές Αστυνομίες» των Δήμων και η υπό σύσταση Υπηρεσία της ΕΛ.ΑΣ. των «Ιδιαίτερης Κατηγορίας Αστυνομικών» οι οποίοι θα είναι οι πρώην Δημοτικοί Αστυνομικοί που θα απορροφηθούν στην ΕΛ.ΑΣ.
• Επανερχόμενος στο παράδειγμα του Ηρακλείου Κρήτης, καταργήθηκε η οργανωμένη και ένστολη Δημοτική Αστυνομία 72 ατόμων ώστε οι αρμοδιότητές της να ασκούνται από κοινού από 5-10 Διοικητικούς Υπαλλήλους του Δήμου και 16 Ιδιαίτερης Κατηγορίας Αστυνομικούς, όλοι τους πρώην Δημοτικοί Αστυνομικοί. Δουλειά που σύμφωνα με τη «Διοίκηση» δεν γινόταν καλά από 72 άτομα, θεωρείται πως θα γίνει σωστά με τον παραπάνω σχεδιασμό;

«Οι Δημοτικοί Αστυνομικοί επειδή ηθελημένα ήταν άοπλοι, απέτυχαν να αντιμετωπίσουν το παραεμπόριο και αυτό πλέον γιγαντώθηκε κι έγινε οργανωμένο έγκλημα».

• Η αρμοδιότητα του παραεμπορίου ήταν μία μόνο από τις δεκάδες της Δημοτικής Αστυνομίας. Αν η «Διοίκηση» δεν ήταν ευχαριστημένη, γιατί δεν αφαιρούσε αυτή και μόνον την αρμοδιότητα από τους Δήμους, δίνοντας την στην ΕΛ.ΑΣ.; Έπρεπε να καταργηθεί μια ολόκληρη Υπηρεσία για τη θεωρητικά πλημμελή άσκηση μιας αρμοδιότητας;
• Στοιχεία έχει η «Διοίκηση» για την δουλειά που έχει κάνει όλα αυτά τα χρόνια η Δημοτική Αστυνομία σχετικά με το παραεμπόριο; Σύμφωνα με τα στατιστικά η μόνη Υπηρεσία που ασχολήθηκε πραγματικά με το ζήτημα ήταν η Δημοτική Αστυνομία. Ας ρωτήσει η «Διοίκηση» τους Εμπορικούς Συλλόγους. Ας ρίξει μια ματιά η «Διοίκηση» στην κατάσταση που επικρατεί στις μεγάλες πόλεις μετά την κατάργηση της Δημοτικής Αστυνομίας.
• Αλήθεια, αφού οι Δημοτικοί Αστυνομικοί δεν αντιμετώπισαν όπως θα έπρεπε το παραεμπόριο επειδή ήταν ηθελημένα άοπλοι, τότε γιατί στο νέο σχεδιασμό της «Διοίκησης» η αρμοδιότητα αυτή θα ασκείται από τη νέα Υπηρεσία της ΕΛ.ΑΣ. με τους Ιδιαίτερης Κατηγορίας Αστυνομικούς – πρώην Δημοτικούς Αστυνομικούς, οι οποίοι και πάλι προβλέπεται να είναι άοπλοι;

«Η πρόβλεψη για την μη ισχύ του περιορισμού της 8ετίας στην μετάταξη του υπαλλήλου σε ανώτερη βαθμίδα υπάρχει στο άρθρο 91 του Ν. 4172/2013: Η μετάταξη ή μεταφορά μπορεί να διενεργείται και σε κενή ή συνιστώμενη θέση συναφούς ή παρεμφερούς κλάδου ή ειδικότητας, της ίδιας ή ανώτερης κατηγορίας, εφόσον ο υπάλληλος κατέχει τα τυπικά προσόντα του κλάδου ή της ειδικότητας στον οποίο μετατάσσεται ή μεταφέρεται».

• Στην εγκύκλιο του Υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης με θέμα: «Πρόγραμμα Κινητικότητας ν. 4172/2013» που εκδόθηκε στις 19/8/2013 αναφέρεται ρητά: «Προκειμένου ο υπάλληλος να μεταταγεί / μεταφερθεί σε νέα υπηρεσία του Δημοσίου και σε θέση κλάδου ανώτερης κατηγορίας – εφόσον κατέχει τα απαιτούμενα τυπικά προσόντα και δεν εμπίπτει στον περιορισμό της οκταετίας (παρ. 2 άρθρου 70 του ν. 3528/2007 και παρ. 2 του άρθρου 76 του ν. 3584/2007 – θα μοριοδοτηθεί για τον τίτλο σπουδών της ανώτερης κατηγορίας καθώς και για το σύνολο των κριτηρίων της κατηγορίας αυτής.». Επομένως είναι σαφές πως με το ν.4172/2013 η «Διοίκηση» δεν κατάργησε τον περιορισμό της οκταετίας. Αυτό το έπραξε στη συνέχεια το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, με την εγκύκλιο που εκδόθηκε στις 29/11/2013 με θέμα: «Οδηγίες για την κινητικότητα των Δημοτικών Αστυνομικών που έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα», η οποία ξεκάθαρα και εντελώς αντιφατικά με την προηγούμενη εγκύκλιο αναφέρει: «Τονίζεται ότι για τη μετάταξη σε θέση κλάδου ανώτερης κατηγορίας κατά τη διαδικασία της κινητικότητας ο υπάλληλος δεν εμπίπτει στον περιορισμό της οκταετίας (παρ. 2 του άρθρου 70 του ν. 3528/2007 και παρ. 2 του άρθρου 76 του ν. 3584/2007).». Αυτό σημαίνει πως αυτή η δεύτερη εγκύκλιος είχε απόλυτα κανονιστικό χαρακτήρα, καθώς αυτή ήταν που κατήργησε τον περιορισμό της οκταετίας και όχι ο ν. 4172/2013, και ορθώς προσβλήθηκε.

«Έχουν γίνει 70 ανακλήσεις διορισμών για πλαστά δικαιολογητικά, από όλες τις σειρές πλην του 2010, γιατί σε αυτή τη σειρά δε γίνονται έλεγχοι επειδή είχε ήδη ελεγχθεί έτσι κι αλλιώς από τον ΑΣΕΠ».

• Η σειρά του 2010 δεν ελέγχθηκε εξ’ ολοκλήρου από τον ΑΣΕΠ. Ελέγχθηκαν μόνο ορισμένες ενστάσεις, οι οποίες όπως αναφέρθηκε και από τον κ. Μπουκουβάλα ήταν 57, και από αυτές μόλις οι 12 έγιναν δεκτές.
• Η σειρά του 2010 ελέγχεται και αυτή από το ΣΕΔΔΕ σε ότι αφορά τα δικαιολογητικά διορισμού. Ήδη μάλιστα στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ έχουν αναρτηθεί επτά (7) ανακλήσεις διορισμών από τη σειρά αυτή, 3 από το Δήμο Αθηναίων, 1 από το Δήμο Χαλανδρίου, 1 από το Δήμο Ηρακλείου Αττικής, 1 από το Δήμο Αχαρνών και 1 από το Δήμο Πλατανιά Χανίων. Τα σχετικά έγγραφα εστάλησαν ήδη στον κ. Παπακωνσταντίνου.

«Με τις ενστάσεις στον ΑΣΕΠ που έγιναν στη σειρά του 2010, άλλαζαν οι πίνακες αποτελεσμάτων, ενώ στο παρελθόν με τις απλές αιτήσεις θεραπείας που έκαναν οι υποψήφιοι στις Περιφέρειες δεν άλλαζαν οι πίνακες».

• Παρατίθεται ένα απλό παράδειγμα: Υποψήφιος στη σειρά του 2004, κάτοχος Proficiency Αγγλικών, βλέπει στα προσωρινά αποτελέσματα πως είναι 8^ος στην κατάταξη επειδή έχουν από λάθος υπολογιστεί για αυτόν μόρια σαν να είχε Lower. Κάνει απλή αίτηση θεραπείας, το αίτημα γίνεται φυσικά αποδεκτό, και πλέον στα οριστικά αποτελέσματα του υπολογίζονται κανονικά τα μόρια του Proficiency. Προφανέστατα, μετά από αυτή τη διόρθωση οι πίνακες αλλάζουν και πλέον ο εν λόγω υποψήφιος από 8^ος στην κατάταξη ανέβηκε 3^ος. Επομένως, και με τις απλές αιτήσεις θεραπείας, οι πίνακες άλλαζαν.

«Ορθά μπήκε το όριο ηλικίας στην ΕΛ.ΑΣ. επειδή οι Ειδικοί Φρουροί κι οι Συνοριοφύλακες εισέρχονται μέχρι την ηλικία των 28 και στα 25 έτη υπηρεσίας μπορούν να πάρουν σύνταξη».

• Πέρα από το προφανές μαθηματικό άτοπο, αφού 28+25=53 έτη και όχι 45 που ήταν αρχικά το όριο ή 50 που έγινε τελικά, η τοποθέτηση της κ. Τσίπρα ήταν απόλυτα εύστοχη: Στην ΕΛ.ΑΣ. θα κληθούν οι ίδιοι άνθρωποι που ασκούσαν τις αρμοδιότητές τους ως Δημοτικοί Αστυνομικοί, να ασκήσουν τις ίδιες ακριβώς αρμοδιότητες ως Ιδιαίτερης Κατηγορίας Αστυνομικοί, και μάλιστα θα πρόσθετα εγώ άοπλοι στο παρελθόν άοπλοι και στο μέλλον.

«Στα καταστήματα κράτησης ορθά μπήκε το όριο ηλικίας επειδή οι εξωτερικοί φρουροί κι οι εσωτερικοί φύλακες μπορούν να διοριστούν μέχρι το 32^ο έτος της ηλικίας τους και παίρνουν σύνταξη στα 25 έτη υπηρεσίας».

• Εμφανίζεται και πάλι το μαθηματικό άτοπο, αφού 32+25 = 57 έτη και όχι 45 που ήταν αρχικά το όριο ή 50 που έγινε τελικά.

«Οι εξωτερικοί φρουροί έχουν όπλο, σημαδεύουν στον προαυλισμό τους κρατουμένους σε αναμονή για βολή κατά βολή, ενδέχεται να κάνουν καταδίωξη, να δουλέψουν πέραν του ωραρίου τους κλπ, ενώ είναι γνωστό πως μετά την ηλικία των 40 ετών η βιολογική ρώμη μειώνεται, άρα δεν μπορούν να εκτελεστούν καλά τα καθήκοντά τους».

• Για το επιχείρημα της κάμψης της βιολογικής ρώμης στα 40 έτη, να υποθέσουμε πως στην ηλικία των 40 ετών οι εξωτερικοί φρουροί και οι εσωτερικοί φύλακες απολύονται επειδή δεν μπορούν πλέον να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους όπως πριν; Μήπως απολύονται στα 45 έτη που ήταν αρχικά το όριο για τους πρώην Δημοτικούς Αστυνομικούς ή μήπως στα 50 έτη που έγινε το όριο τελικά;
• Να υποθέσουμε πως υπάρχουν αναλυτικές επιστημονικές μελέτες για όλα αυτά;
• Ως γνωστόν, οι εξωτερικοί φρουροί φέρουν όπλο και οι εσωτερικοί φύλακες όχι. Επομένως, ακόμα κι αν με καλή πίστη δεχόμασταν τα επιχειρήματα της «Διοίκησης» για το απαιτούμενο όριο ηλικίας λόγω της ανάληψης όπλου για την μετακίνηση στους εξωτερικούς φρουρούς, δεν υπάρχει κανένας λόγος για τέτοιο όριο στη μετακίνηση στους εσωτερικούς φύλακες οι οποίοι και άοπλοι είναι, και καταδιώξεις δεν κάνουν, και ιδιαίτερη σωματική καταπόνηση δεν υφίστανται κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους.

Ήταν πολλές οι απαντήσεις και το κείμενο μεγάλο. Όπως μεγάλη είναι και η αδικία που συντελέστηκε με την κατάργηση της Δημοτικής Αστυνομίας. Και το ίδιο μεγάλη είναι πλέον η ευθύνη αρχικά των δικηγόρων μας κ.κ. Παπακωνσταντίνου, Τσίπρα και Μπουκουβάλα ώστε να απεικονίσουν με τα υπομνήματά τους την πραγματικότητα στους σεβαστούς Δικαστές του Συμβουλίου της Επικρατείας, και εν συνεχεία η ευθύνη των ίδιων των Δικαστών, οι οποίοι όπως έχω πει πολλές φορές οφείλουν να είναι θεματοφύλακες της Δικαιοσύνης, του Συντάγματος και της Δημοκρατίας στη χώρα μας.